ويروس اچ آي وي (HIV) از طريق تماس جنسي، خون، فرآورده هاي خوني، تماس شغلي و از مادر به کودک منتقل ميشود. جاي خوشبختي است که تماسهاي معمولي افراد در جامعه باعث آلودگي نميشود و از اين نظر جاي نگراني نيست.

حال درباره راه هاي انتقال اين بيماري خطرناک با شما سخن ميگوييم.

تماس جنسي
راه انتقال ويروس ايدز تماس جنسي معمولي است. اگر چه اين بيماري اکنون در ميان همجنسبازان آمريکا شايعتر از بقيه مردم است، ولي در ساير نقاط جهان تماس جنسي معمولي زن و مرد بيشترين نقش را در آلودگي دارد.
طي سالهاي اول، فرد مبتلا هيچ گونه علامتي ندارد و تنها راه شناخت افراد آلوده و پيشگيري از انتقال ويروس در بين زوجين، آزمايش خون است.

عامل بسيار مهم در احتمال آلودگي بر اثر تماس جنسي، ميزان ويروس در گردش خون فرد مبتلا است. اگر فرد آلوده به ويروس، شناسايي شده و تحت درمان قرار گيرد، تعداد ويروس در گردش خون ااو بسيار کم شده و به دنبال تماس جنسي، احتمال آلودگي شريک جنسي بسيار کم خواهد شد. اين موضوع در مورد ساير راه هاي آلودگي شامل آلودگي شغلي و انتقال مادر به کودک نيز صادق است.

نوع تماس جنسي نيز هر قدر غير متعارفتر باشد، احتمال انتقال ويروس بيشتر ميشود؛ به عنوان مثال تماسهاي جنسي که به دنبال مصرف مواد محرک مثل اکستازي يا کريستال صورت ميگيرد، احتمال آلودگي را بسيار بالا ميبرد.

انتقال خون
در سالهاي ابتدايي دهه 80 ميلادي که هنوز طريقه انتقال ويروس اچ آي وي به طور کامل شناخته نشده بود، تعداد زيادي از بيماران به دليل دريافت خون يا فرآورده هاي خوني دچار ايدز شدند. در اين ميان بيماران مبتلا به هموفيلي که ميبايست مرتب پلاسما يا فاکتور 8 دريافت مي کردند، از همه بيشتر گرفتار شدند. پيوند اعضا از افراد آلوده به ويروس اچ آي وي نيز باعث ابتلاي ديگران شده است.
اکنون با آگاهي از انتقال اين ويروس به دنبال انتقال خون و پيوند اعضا، خطر بسيار ناچيزي افراد را تهديد ميکند.

استفاده از سرنگ مشترک
معتادان تزريقي عادت به استفاده از سرنگ و سر سوزن اشتراکي دارند. در ضمن گاهي مايع حلال يا فيلتر داروهاي مخدر نيز به صورت مشترک استفاده ميشود. بدين ترتيب در ميان اين گروه، بيماري ايدز بسيار شايعتر از ساير اقشار جامعه است.

آلودگي شغلي
پزشکان، پرستاران، کارکنان آزمايشگاه و ساير کارکنان بهداشتي همواره در معرض تماس وسايلي مثل چاقوي جراحي و سوزن آلوده هستند. اگرچه احتمال آلودگي در اين روش خيلي کم است، ولي به دليل تعدد موارد اهميت زيادي دارد.

علاوه بر اين ها، تماس با پوست زخمي يا مخاط ها (گوارشي – تناسلي) و مايعات بدن مثل مايع مغزي، مايع مفصلي و ... نيز آلوده کننده است.
ادرار، مدفوع، خلط، عرق و مواد استفراغي اگر خوني نباشند، معمولا آلوده کننده نيستند.

با اين حال، خوشبختانه احتمال آلوده شدن پرسنل بهداشتي در اثر تماس با بيماران مبتلا به ايدز بسيار کمتر از تماس با مبتلايان به هپاتيت بي و هپاتيت سي است.

دکتر رضا کريمي - متخصص بيماريهاي داخلي
به نقل از تبيان