کودک مبتلا به آسم

در مطلب قبلي در مورد خود بيماري آسم و انوع آن ، واينکه چه افرادي بيشتر مستعد ابتلا به آن هستند براي شما توضيح داديم. حال ساير اطلاعات راجع به اين بيماري را پيگيري مي کنيم.

عوامل زمينه ساز بيماري آسم کدام است؟
علاوه بر علت ژنتيک، يک سري از آلرژن هاي خانگي مانند سوسک هاي خانگي مي توانند سبب ايجاد آسم شوند و يا در فرد مستعد امکان ابتلا را افزايش دهند.

هم چنين يک سري از داروها مانند آسپرين، ايندومتاسين و بعضي از داروهاي قلبي مي توانند باعث ايجاد آسم در فرد مستعد شوند.

موادي که به اصطلاح آلاينده هاي محيطي گفته مي شود و آن هايي که در هوا رسوب مي کنند، مانند ذرات اگزوز ماشين هم مي توانند سبب آسم شوند. از جمله آلاينده هاي محيطي مي توان به فاکتورهاي شغلي و افرادي که سر و کارشان با بافندگي يا وسايل کشاورزي است، اشاره کرد. اين افراد بيشتر در معرض ابتلا به آسم قرار دارند.

از موارد ديگر، مسايل عفوني مي باشد. عفونت هاي ويروسي شايع ترين علت ابتلا به آسم مي باشند، مانند عفونت هاي ويروسي دستگاه تنفسي که مي تواند باعث حمله آسم شود.

از عوامل ديگر که باعث ايجاد آسم مي شود، استرس هاي روحي مي باشد و بايد گفت که هر هيجان روحي و استرسي مي تواند باعث شروع حمله يا بيماري آسم شود.

افرادي که پدر و مادر سيگاري دارند احتمال اين که بعداً دچار بيماري آسم شوند زيادتر است.

علايم بيماري آسم کدام است؟
مهم ترين علامت هاي آسم، سرفه، خس خس سينه و تنگي نفس است. البته لازم نيست که بيمار هر سه علامت را با هم داشته باشد و ممکن است بيمار فقط يکي از انواع علامت ها را داشته باشد. هم چنين بيمار ممکن است علايم ديگري مانند افزايش خلط، حساس بودن به بوها مانند بوي غذا، بوي عطر و بوي بعضي از گل هاي تند را داشته باشند. معمولاً در افراد آسمي حملات آسم و تنگي نفس و حملات سرفه در شب ها باعث مي شود که اين بيماران از خواب بيدار شوند.

لازم به ذکر است که معمولاً افراد بالغ مبتلا به آسم، در کودکي نيز دچار خس خس سينه بوده اند و والدين اظهار مي دارند که اين بيماران در زمان کودکي دچار سرماخوردگي هاي طولاني مدت مي شده اند و سرفه هاي طولاني داشته اند.

اسپيرومتري
راه هاي تشخيص بيماري آسم کدام است؟
مهم ترين راه تشخيص، شرح حال و معاينه بيمار مي باشد که توسط پزشک انجام مي گيرد و در صورت صلاحديد پزشک اسپيرومتري انجام مي گيرد. چنان چه بيمار آسم داشته باشد در اين تست مشخص مي شود. بدين صورت که در اين تست حجم هاي ريوي کاهش پيدا مي کند. در طي اين آزمايش به مريض اسپري داده مي شود و آزمايش، قبل و بعد از مصرف اسپري تکرار مي شود، بعد از مصرف اسپري آن حجم که قبل از مصرف اسپري کاهش پيدا کرده بود، بعد از مصرف اسپري معمولاً درصدي افزايش حجم پيدا مي کند. انجام تست قبل و بعد از مصرف اسپري جهت تشخيص کمک کننده است، چون بيماراني هستند که اسپيرومتري طبيعي دارند و نشاني از کاهش حجم نشان نمي دهند و فقط به صورت دوره اي دچار مشکل مي شوند.حتي ممکن است اين دوره ها به حدود چندين سال هم بکشد.

در کل اين بيماري مي تواند حمله اي يا متناوب باشد و حتي ممکن است بيمار در صبح خوب باشد و در شب حالش بد شود و يا ممکن است بيمار فقط در شب ها حالش بد باشد و در نتيجه تست تنفسي هم مي تواند تابعي از اين قانون باشد. در اين گونه موارد پزشک مي تواند از تست هاي تحريکي استفاده کند تا متوجه شود که بيمار آسم دارد يا نه.