معلوليت چيست

معلوليت، به ناتواني در انجام تمام يا قسمتي از فعاليت هاي عادي زندگي فردي يا اجتماعي به علت وجود نقصي مادرزادي يا اکتسابي، در قواي جسماني يا رواني اطلاق مي شود.

ج: معلوليت احشاي داخلي: شامل ناهنجاري هاي قلبي ـ عروقي، تنفسي، کليوي و غيره؛

ب: بيماري رواني

در برخورد با افراد ناشنوا بايد آرام و شمرده صحبت کرد و موقع صحبت روي خود را به سمت فرد نگهداشت تا بتواند با لب خواني منظور ما را درک کند. صحبت با صداي بلند باعث مي شود که وي نتواند منظور ما را به خوبي درک کند. چون در اين حالت، لب خواني مشکل مي شود.

 معلوليت هاي مادرزادي: علل معلوليت مادرزادي را به طور کلي به دو دسته تقسيم مي کنند:

عوامل دوران بارداري: نظير عوامل ژنتيکي، سوء تغذيه مادر، سن بالاي مادر، رعايت نکردن بهداشت دوران بارداري، اشعه، دارو، بيماري مادر، استعمال دخانيات.

عوامل هنگام زايمان: زايمان مشکل و طولاني، زايمان هاي غيربهداشتي، ضربات وارده به نوزاد هنگام تولد.

پرهيز از ازدواج هاي فاميلي، مراقبت هاي دوران بارداري، تغذيه صحيح مادر، اجتناب از باردار شدن در سنين بالاي 35 سال و زير 18 سال، مصرف نکردن دارو در هنگام بارداري، اجتناب از در معرض اشعه قرار گرفتن و انجام زايمان در شرايط کاملاً بهداشتي و تحت نظر فرد دوره ديده از جمله اقداماتي است که مي تواند از بسياري از معلوليت ها پيشگيري نمايد.

افراد مبتلا به ضايعات نخاعي، معمولاً از ناحيه پا دچار ناتواني هستند و فلج هاي مغزي مي تواند هر يک از اندام ها يا همه آنها را مبتلا سازد. بيماري ها، حوادث و تصادفات نيز مي توانند سبب بروز نوعي نارسايي حرکتي در فرد گردند. در برخورد با معلول جسمي بايد ضمن توجه به محدوديت هاي حرکتي فرد، ديگر توانايي هاي او در حدي تقويت شود که حتي الامکان بتواند نارسايي ها را جبران کند.

وضعيت زندگي و اثاثيه منزل، بايد به نحوي چيده شود تا نابينا بتواند به راحتي وسايل مورد نياز خود را پيدا کند. خوشبختانه امروزه با استفاده از الفباي بريل، نابينايان مي توانند با سواد شوند، بخوانند و بنويسند.

در برخورد با افراد ناشنوا بايد آرام و شمرده صحبت کرد و موقع صحبت روي خود را به سمت فرد نگهداشت تا بتواند با لب خواني منظور ما را درک کند. صحبت با صداي بلند باعث مي شود که وي نتواند منظور ما را به خوبي درک کند. چون در اين حالت، لب خواني مشکل مي شود.

عقب ماندگان ذهني، افرادي هستند که از نظر فعاليت هاي ذهني، نسبت به همسالان خود نارسايي دارند و عقب مانده اند. در نتيجه از نظر توانايي يادگيري، همسازي با محيط، بهره برداري از تجربيات، درک مفاهيم، قضاوت و استدلال صحيح، به درجات مختلف محرومند.

عقب ماندگان ذهني به چند گروه تقسيم مي شوند؟

آموزش پذير: بهره هوشي اين افراد، بين 70-50 است. اين گروه، به طور کلي چه به لحاظ حرکات و حواس و چه به لحاظ رواني، از کودکان عادي کندتر هستند. سازگاري اجتماعي اين افراد، به شرايط محيطي آنها بستگي دارد. در برخورد با اين افراد، بايد متوجه محدوديت هاي ذهني آنها بود. انتظارات والدين نيز بايد با توجه به شرايط ذهني آنها باشد.

تربيت پذير: بهره هوشي اين گروه، بين 50- 25 است. به لحاظ عاطفي وضع بسيار متغيري دارند. معمولاً وقتي چيزي را طلب مي کنند مهربان و مطيع هستند، ليکن در مقابل مخالفت هاي ديگران حملات خشم و غضب و عصبانيت شديد از خود بروز مي دهند. توانايي ذهني اين افراد در هر سني که باشند در حد توانايي هاي ذهني کودک 7- 6 ساله باقي مي ماند. والدين، در برخورد با آنها بايد به توانايي ذهني آنها توجه نمايند و در هر حال، توجه داشته باشند که اگرچه از لحاظ جسمي، روز به روز بزرگتر مي شوند ولي در توانايي هاي ذهني، همچنان محدوديت دارند.