به گفته ي اين پژوهشگر اجتماعي، ساکنان اين قبيل منازل، خانه را محيطي مناسب براي گذراندن اوقات فراغت نمي دانند و از محيط خانه دلزده مي شوند و تغيير در روحيات شان در کنار عوامل ديگري مثل فقر، نبود امکانات تفريحي در محيط زندگي، عدم بازدارندگي قوانين، تربيت نادرست و ناتواني در کنترل نفس باعث مي شود براي تفريح به جرايمي خشن دست بزنند.

مشاجره و خانه

هميشه مضرات زندگي در خانه هاي کوچک و بي نور به اندازه ي روي آوردن به بزهکاري بزرگ نيست و در برخي موارد به پايين آمدن آستانه تحمل افراد و مشاجرههاي خانوادگي مي انجامد.

در همين زمينه دکتر عارفه مبشر، روانپزشک به ايسنا مي گويد: هرچه خانه ها کوچک تر و تاريک تر باشند، تنشهاي خانوادگي نيز افزايش مي يابد و موجب تاثير استرسهاي محيطي بر روابط خانوادگي مي شود.

به گفته ي اين متخصص خانه هايي که در گذشته وجود داشتند داراي فضاي بزرگ تر، حياط، باغچه، حوض و معماري زيبا و دلنشين بودند و از شيشههاي رنگي و نور در خانه هاي قديمي بسيار استفاده مي شد اما در زندگي آپارتماني کنوني، خانه ها کوچک و تاريک شده اند و سر و صداي خيابانهاي اطراف وارد خانه مي شود که اين عوامل استرس زاي زندگي آپارتماني موجب تنش ميان خانواده مي شود.

اين روانپزشک اظهار کرد: کوچک شدن خانه هاي امروزي در ايجاد تنش در خانواده بسيار موثر است. زماني که خانه کوچک باشد کودک نمي تواند انرژي خود را تخليه کند و دچار افسردگي يا لجبازي مي شود که تنش در کودک به مادر و ديگر اعضاي خانواده نيز منتقل ميشود.

از خانه بيرون بزنيد

از سوي ديگر ساکنان آپارتمان هاي تاريک ناچارند به استفاده از نورهاي مصنوعي در طول روز روي آورند که سبب ساز بيماري هايي چون انواع سرطانها، بهم خوردن ساعت دروني بدن و ريتمهاي رفتاري مثل ساعات خواب و بيداري، نامتوازن شدن حرارت بدن، بيماريهاي رواني، تضعيف دستگاه ايمني و حتي کاهش قدرت ديد ميشود.