طحال يک عضوداخل شکمي، با ابعاد حدوداً دوازه در هشت سانتي متر است که به طور طبيعي در سمت چپ قسمت فوقاني شکم، درکنار معده و بالاي کليه چپ قرار گرفته است. طحال کاملاً توسط دنده تحتاني قفسه سينه محافظت مي شود و در حالت طبيعي، اگر اندازه نرمال داشته باشد، نمي توان آن را از طريق جدار شکم لمس کرد. وزن طحال، در بالغين ۷۵ تا ۱۵۰ گرم است و درهر دقيقه، حدوداً ۳۰۰ ميلي ليترخون از آن عبور مي کند .

بنابراين يک بافت کاملاً پرخون محسوب مي شود. طحال در دوران مختلف زندگي وظايف کاملاً متفاوتي را بر عهده مي گيرد. در دوران جنيني و در ماه هاي پنجم تا هشتم بارداري، طحال به عنوان يک مرکز خون ساز عمل مي کند و گلبول هاي سفيد و قرمز خون را مي سازد. پس از تولد، با انتقال مراکز خون سازي به مغز استخوان، اين فعاليت طحال خاموش مي شود. در عين حال، قابليت تبديل به بافت هاي خون ساز همواره در طحال باقي مي ماند و در برخي بيماري ها که با درگيرکردن مغز استخوان، باعث مهار ساختن سلول هاي خوني مي شوند ، سلولهاي طحال مجدداً شروع به فعاليت خونسازي مي کنند. اين فعاليت، معمولاً فاقد ارزش باليني است و تنها موجب بزرگ شدن بيش از حد طحال و بروز عوارض ناشي از آن مي شود.

در دوران پس از تولد و در سنين کودکي، طحال يک منبع عمده و محل استقرار سلول هاي لنفوسيتB محسوب مي شود و نقش مهمي را در پاسخ هاي ايمني بدن ايفا مي کند. لنفوسيت هايB که در طحال استقرار يافته اند، در پاسخ به ميکروب ها و عوامل خارجي، شروع به ترشح پادتن يا آنتي بادي مي کنند. سلول هاي ماکروفاژي که در طحال استقرار يافته اند، نقش پاک کننده خون از سلول هاي غير طبيعي را بر عهده دارند. گلبول هاي قرمز داراي اشکال غير طبيعي يا آنهايي که بيش از اندازه پير شده اند و همچنين پلاکت هاي غير طبيعي، توسط طحال از گردش خون برداشته مي شوند. در هر روز، ۲۰ ميلي ليتر گلبول هاي قرمز فرسوده توسط طحال جمع آوري و از گردش خون خارج مي شوند.

به طور طبيعي، يک سوم از کل پلاکت هاي بدن، در طحال ذخيره شده اند و در موارد لزوم، مي توانند به گردش خون وارد شوند. طحال کاملاً در مجاورت دنده هاي نهم تا دوازدهم قرار گرفته است. آسيب طحال و پارگي آن، يک مشکل شايع در تصادفات و ضرباتي است که به سمت چپ شکم و قفسه سينه وارد مي شوند.

مهم ترين خطري که در اين موارد بيمار را تهديد مي کند، خونريزي شديد از بافت پرخون طحال به داخل شکم است، بدون اينکه خونريزي از سطح بدن وجود داشته باشد. تشخيص خونريزي داخلي، در اين موارد از اهميت فوق العاده زيادي برخوردار است. زيرا در بسياري از موارد، براي کنترل آن نياز به اعمال جراحي وجود دارد.

در صورت پارگي طحال، گاهي نياز به برداشتن کامل اين عضو پيش مي آيد که با پرهيز از مصرف مواد و روغنهاي شيميايي و استفاده از داروها، روغنها و غذاهاي طبيعي مي توان از اين عارضه جلوگيري به عمل آورد. در بيماري هاي همولتيک، که نوعي کم خوني ناشي از متلاشي شدن زودهنگام گلبول هاي قرمز هستند، گاهي برداشتن طحال، به کاهش کم خوني کمک مي کند .

در حالات پيشرفته تالاسمي، کم خوني داسي شکل و کم خوني هاي همولتيک خود ايمني، برداشتن طحال به تخفيف بيماري کمک مي کند. افرادي که به هر علت، طحالشان برداشته شده است، بايد واکسن ضد برخي ميکروب هاي خاص را دريافت کنند، زيرا حتي در بزرگسالان نيز کارکردهاي طحال نبايد کاملاً بي اهميت تلقي شود و نقش طحال در دستگاه ايمني بدن را بايد هميشه در نظر داشت.

آنتي بادي هايي که درطحال ترشح مي شوند، به خصوص عليه باکتري هايي که داراي کپسول هستند موثرند و بيماراني که در آنها طحال برداشته شده ، مستعد ابتلا به عفونت با باکتري هايي نظير پنموکوک و هموفيلي هستند پس در آخر به اين نتيجه مي رسيم که برداشتن طحال نيز عوارض جانبي بسياري را در پي خواهد داشت که در دراز مدت باعث بيماريهاي بسيار ديگري و يا بيماريهاي لاعلاج گردد که همه اينها با پرهيز از مواد شيميايي و استفاده از غذاها و رژيم هاي غذايي طبيعي و مناسب قابل پيشگيري مي باشد.