در آستانه ورود به قرن آينده که جهان در کنار حرکت پويا و رشد يابنده ي علمي و فني نياز به عدالت را نيز بيشتر احساس مي کند ضرورت همکاري و مشارکت آحاد افراد يک جامعه به خوبي موجه است.

نيمي از پيکره ي جامعه را زنان تشکيل مي دهد در حالي که از نظر تعليم و تربيت مي توانند تمام پيکره ي اجتماع را بسازند و جهت دهند. با وجودي که نيمي از جامعه ي انساني را در جهان زنان تشکيل مي دهند اما جلوه ي حضور اين نيمه، چندان پر رنگ به نظر نمي رسد چرا که تبعيض، عقايد قالبي و پيشداوري ها موجبات ارزيابي نازلي از توانايي هاي زنان را فراهم کرده است.

همچنين محدوديت هاي فرهنگي موجود سبب ميشود که زنان به برخي مشاغل روي نياورند بلکه در موقعيت هاي خاص، مديران نيز از استخدام آنها خودداري مي نمايند.

ايجاد فرصتهاي اشتغال و پذيرش زنان در مشاغل کليدي ريشه هاي عميق در طرز تفکر و برداشت هاي جامعه از زن و توانايي ها، امکانات و استعدادهاي او دارد..

سواد و اشتغال زنان در افزايش اميد به زندگي و رفاه خانواده موثر است. يکي از مهمترين غفلت ها در مطالعات توسعه را غفلت از نقش زنان بايد دانست. درواقعيت هاي اشتغال بايد به نقش نامرئي زنان در کارهاي خانگي نظر کرد چرا چند گانگي وظايف و تعدد نقش نامرئي زنان در کارهاي خانگي نظر کرد چرا که چند گانگي وظايف و تعدد نقش زنان در جامعه هر نوع ارزش گذاري اقتصادي در مورد نقش و موقعيت زنان در فرايند رشد و توسعه را ناممکن مي داند.

نقطه ي ديگر اينکه، مسئله ي مقايسه ي فرصت هاي موجود براي زنان و مردان و مقايسه ي ميزان موفقيت ها بر اساس اين فرصت هاست و نه بر مبناي تعداد مطلق خود زنان و مردان است لذا طبيعي به نظر ميرسد که به واسطه فرصت هاي کمتر، زنان موفقيت کمتري نيز داشته باشند.

عوامل فرهنگي و اقتصادي دست به دست هم دادند و زنان جامعه را دچار چنان تنگناهايي قرار مي دهند که امکان پيشرفت و ترقي را از زنان مي گيرند. تقسيم کار برابر، هماهنگ و متوازن در وظايف ميان زن و مرد در کانون خانواده نه تنها در امر پيشرفت زنان ضروري است بلکه امري مطلق در رسيدن به اهدافي چون بهبود وضعيت انسان ها، کيفيت زندگي و توسعه ي پايدار مي باشد از اين رو در فرايند توسعه و تحولات اجتماعي چنان چه خواسته باشيم حضور زنده و فعال زنان را بيش از پيش نظاره گر باشيم لازم است در احقاق حقوق آنها و ايجاد فرصت هاي برابر از هيچ کوششي فروگذار نکنيم.