روزى حضرت زهرا عليهاالسلام به فرزندش حسن كه هفت ساله بود مى‏فرمود:
«به مسجد برو، آنچه را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيدى فراگير و نزد من بيا و براى من بازگو كن».

حسن همين كار را كرد و بعد به خانه بازگشت و با سخنرانى شيرين خود بيانات پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم را براى حضرت زهرا عليهاالسلام بيان نمود.
هر وقت على عليه‏السلام وارد خانه مى‏شد. حضرت زهرا عليهاالسلام را حافظ آياتى از قرآن كه تازه نازل شده بود. مى‏يافت، مى‏پرسيد: اين آيات و علوم تازه را از كجا دريافت كردى؟ مى‏گفت: «از پسرت حسن».

روزى على عليه‏السلام در خانه مخفى شد، حسن وارد گرديد و آنچه را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم در مسجد شنيده بود در ضمن سخنرانى براى مادر تعريف كرد ولى اين بار در سخنرانى خود گير مى‏كرد، فاطمه عليهاالسلام تعجب كرد، حسن گفت: «مادرم، شخص بزرگى سخن مرا مى‏شنود، و همين موجب كندى زبان من شده است»، در همين هنگام على عليه‏السلام از مخفيگاه بيرون آمد و پسرش را بوسيد. (1)
 1ـ بحار/ 43/ 238.