بين دانشمندان بحث و گفتگو است كه برنامه‏ى تعليمات و تربيت‏هاى دينى از چه موقعى بايد درباره‏ى كودك اجرا گردد، گروهى معتقدند كه كودك تا بحد بلوغ و رشد نرسد استعداد درك افكار و عقائد دينى را ندارد و نبايد تحت تربيت دينى قرار گيرد.

گروه ديگرى عقيده دارند كه اطفال نيز لياقت و استعداد آن را دارند كه تحت تربيت دينى قرار گيرند، و مربيان مى‏توانند موضوعات و مطالب دينى را ساده و قابل فهم نمايند و به كودكان تلقين كنند، و آنان را وادار كنند كه اعمال و برنامه‏هاى آسان دين را انجام دهند تا گوششان با مطالب دينى آشنا شود و با اعمال و افكار دينى نشو و نما كنند.
اسلام نظريه دوم را مى‏پذيرد، و دستور مى‏دهد كه كودكان را از سن هفت سالگى به نماز وادار كنيد. (1)

پيغمبر اكرم (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) تلقينات دينى را از همان اوائل كودكى و شيرخوارگى در خانه‏ى زهرا به مرحله اجرا درآورد. هنگامى كه امام حسن (عليه‏السلام) به دنيا آمد و او را خدمت رسول اكرم بردند وى را بوسيد و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و درباره‏ى امام حسين (عليه‏السلام) نيز همين عمل را انجام داد. (2)

امام صادق عليه‏السلام مى‏فرمايد: روزى پيغمبر اسلام مى‏خواست نماز بخواند. امام حسين پهلويش ايستاده بود وقتى پيغمبر (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) خواست تكبير بگويد حسين نتوانست تكبير بگويد. رسول خدا تا هفت مرتبه تكبير را تكرار كرد تا حسين (عليه‏السلام) توانست تكبير بگويد.(3)

  1ـ شافى ج 2 ص 149.

2ـ بحار ج 43 ص 241.

3ـ بحار ج 43 ص 307.