عقيقه (قربانى كه در واقع مى‏توان آن را بيمه سلامتى شمرد) و صدقه از مستحباتى است كه در اسلام، تأكيد زيادى بر آن شده است.

نقل شده است كه فاطمه (س) هرگاه صاحب فرزندى مى‏شد، براى او گوسفتندى عقيقه مى‏داد، سپس روز هفتم، سر او را مى‏تراشيد و برابر وزن موهاى او نقره صدقه داده، براى قابله و همسايه‏ها هديه مى‏فرستاد و ديگران را در شادى خود سهيم مى‏كرد.(1)

يكى ديگر از سنتهاى جارى در زندگى صديقه‏ى كبرى (س) گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ فرزند بود.

آن حضرت بخوبى مى‏دانست كه بايد كودك را از همان لحظات اول زندگى با كلماتى چون اللَّه، محمد، نماز... آشنا كرد كه اين آشنايى، به يقين در جهت‏گيرى تمايلات روحى او به ملكوت اعلى اثر خواهد گذاشت.

1ـ بحارالانوار، ج 43، ص 257.