عملکرد در بدن: مهمترين عملکرد ويتامين ث در بدن ساخت کولاژن(پروتئين بافت پيوندي)از پيش کولاژن است. همچنين اين ويتامين در ساخت ناقلين پيام هاي عصبي، هورمون هاي استروئيدي،کارنيتين،تبديل کلسترول به اسيدهاي صفراوي،تجزيه تيروزين و متابوليسم يون فلزي نقش بسيار مهمي دارد. وجود اين ويتامين ممکن است به جذب بيشتر آهن در بدن کمک کند. نقش اسيد آسکوربيک به عنوان يک عامل کاهنده بيولوژيکي ممکن است با جلوگيري از ايجاد بعضي از بيماري ها همچون آب مرواريد،بعضي از سرطان ها وبيماريهاي قلبي- عروقي در ارتباط باشد.

عوارض ناشي از کمبود: کاهش بسيار شديد اسيد آسکوربيک منجر به ايجاد بيماري اسکوروي scurvy) )مي شود که با علائمي همچون تورم،خونريزي لثه ها،لق شدن دندان ها،پارگي مويرگ ها،کاهش التيام زخمها،ضعف و خستگي و اختلالات رواني همراه است.
مصارف پزشکي: تنها استفاده تثبيت شده از ويتامين ث به عنوان داروي درمان کننده، در جلوگيري و درمان اسکوروي است. هرچند در تمام دنيا از ويتامين ث براي التيام زخم ها،کاهش فشار خون،تخفيف سرما خوردگي و عملکرد بهتر سيستم ايمني استفاده مي شود اما گاهي اوقات نتايج حاصل از استفاده ويتامين ث کمي ضد و نقيض است.به همين دليل امروزه تحقيقات زيادي در اين زمينه در حال انجام است.
مقدار توصيه شده: مقدار توصيه شده براي افراد عادي در حدود 60 ميلي گرم در روز و 95-75 ميلي گرم در روز براي زنان حامله و شيرده است.براي نوزادان، 35 ميلي گرم در روز وبراي بچه هاي 3-1 ساله، 40 ميلي گرم در روز توصيه مي شود. حداقل مقدار مصرف ويتامين ث براي جلوگيري از ابتلا به اسکوروي 10 ميلي گرم در روز است. البته افزايش مصرف ويتامين ث در شرايط خاص همچون فشارهاي روحي،ابتلا به عفونت، انجام ورزشهاي حرفه اي و سنگين يا افزايش دماي محيط توصيه مي شود.در سيگاري ها مقدار مورد نياز حتي ممکن است به 100 ميلي گرم در روز برسد. البته در يکي دو ساله اخير محققان پيشنهاد کرده اند که دريافت 200-150 ميلي گرم ويتامين ث در روز (زير 400 ميلي گرم در روز)از مواد غذايي منافع زيادي را در افراد سالم و طبيعي به دنبال دارد.
منابع غذايي: بهترين منابع غذايي حاوي ويتامين ث مرکبات،هندوانه،خربزه،گوجه فرنگي،سيب زميني،فلفل سبز و سبزيجات سبز برگ است.ويتامين ث به هوا،حرارت و آب حساس است بنابراين به آساني در طي انبارداري طولاني يا در هنگام فراوري غذاها يا پخت بيش از حد تخريب مي شود.

عوارض ناشي از مصرف زياد: افزايش بيش از حد مصرف ويتامين ث يعني حدود 2000-1000 ميلي گرم در روز ممکن است با اختلالات معدي و روده اي همچون تهوع، دردهاي شکمي واسهال مرتبط باشد. به طور کلي در افرادي که داراي سابقه سنگ هاي کليوي در نتيجه تشکيل اگزالات يا همو کرو ماتوسيس يا ديگر بيماري هاي مرتبط با تجمع بيش از حد آهن هستند افزايش بيش از حد مصرف ويتامين ث توصيه نمي شود. مصرف بيش از حد ممکن است زمينه را براي تولد نوزادان نارس مبتلا به کم خوني ناشي از کاهش تعداد گلبول هاي قرمز بيشتر کند زيرا افزايش غلظت ويتامين ث در اين نوزادان باعث شکنندگي گلبول هاي قرمز خون آنها مي شود.
در افراد سالم مقدار مصرف بالاي 1000 ميلي گرم به خوبي توسط بدن قابل تحمل است و ايجاد عوارض مضر در کوتاه مدت نمي کند اما بايد از مصرف طولاني مدت اين مقدار جلوگيري کرد.

تحقيقات اخير: در حال حاضر دانشمندان تلاش مي کنند تا از خواص ناشناخته ويتامين ث همچون فعال کردن آنزيم هاي مشخص،ادامه حيات گلبول هاي سفيد و واکنش هاي مربوط به سيستم ايمني پرده برداري کنند.در بعضي از اين تحقيقات روي استفاده هاي مطلوب يا دارويي اين ويتامين و مشخص کردن نقش آن به عنوان يک آنتي اکسيدان /پيش اکساينده کار مي شود. مطالعات باليني براي معين کردن نقش اين ويتامين در جلوگيري و درمان آب مرواريد، بعضي از سرطان ها و ديگر بيماري ها همچنان ادامه دارد.