ويتامين E يک ويتامين محلول در چربي است و اصولا در بافتهاي چربي، کبد و ماهيچه ذخيره مي شود. متداولتر ين و فعالترين فرم بيولوژيکي طبيعي ويتامين E، آلفاتوکوفرول نام دارد. ويتامين E در سال 1968 توسط انجمن غذا وتغذيه شوراي تحقيقات ملي ايالات متحده آمريکا به عنوان يک ماده مغذي اساسي براي انسان شناخته شد. توکوفرول برگرفته از کلمه يوناني توکو به معني تولد وفرين به معني بيرون آوردن است. اين نام برگرفته از نقش اساسي ويتامين E در توليد مثل گونه هاي مختلف جانوران است.
ويتامين E علاوه بر بافت هاي چربي، در ساير اندامها مثل تخمدانه ا، بيضه ها، پلاکتهاي خون و غدد فوق کليوي و مخاطي وجود دارند.
ويتامين E يک آنتياکسيدان قوي محلول در چربي در بدن است که مسوول محافظت از اسيدهاي چرب غيراشباع با چند باند دوگانه در غشاي سلول ها از عمل پراکسيداسيون است. اين ويتامين مي تواند راديکال هاي آزاد را از بين برده و تخريب بافت هاي بدن را به حداقل برساند. راديکال هاي آزاد در هنگام توليد انرژي در سلولهاي بدن تشکيل مي شوند و آنتياکسيدانه مانند ويتامين E در حقيقت يک مکانيسم دفاعي بدن در مقابل آنه ا به شمار مي روند.
نقش اصلي ويتامين E، محافطت بافت هاي بدن از واکنش هاي تخريبي ( پراکسيدسيون ) است که ناشي از فعاليت هاي متابوليکي بدن و عوامل سمي خارجي است. ويتامين E از غشاي سلول هاي عصبي، عضلاني و سيستم قلبي عروقي محافطت مي کند. هم چنين، کمک به افزايش طول عمر گلبول هاي قرمز خون و استفاده مناسب از ويتامين A در بدن از ديگر نقش هاي ويتامين E است. چندين مطالعه اپيدميولوژيکي ارتباط بين ويتامين E وخطر سرطانه اي به خصوصي مثل سرطانه اي سينه ، ريه، دهان و حلق را نشان داده است. ويتامين E به عنوان يک آنتياکسيدان نقش محافظتي در بيماري هاي قلبي عروقي دارد و ديده شده که خطر مرگ دراثر بيماري هاي ايسکميا قلبي با مصرف مقادير زياد ويتامين E کاهش مي يابد.
مقدار ويتامين E دريافتي روزانه بر اساس سن وجنس و ميزان ويتامين E مصرفي افراد در هر کشور متفاوت است. براساس آخرين توصيه ها، دريافت روزانه ويتامين E بايد 15 ميليگرم که معادل 20 واحد بينالمللي ويتامين E سنتتيک است، باشد. در بعضي از کشورها مقدار اين ويتامين براي زنان باردار حدود 30 ميلي گرم توصيه شده است. به طور کلي مقدار مورد نياز ويتامين E بستگي به ميزان اسيدهاي چرب غيراشباع در رژيم غذايي دارد و هر چه مقدار اين نوع چربيها در رژيم غذايي بيشتر باشد، نياز بدن به ويتامين E بيشتر ميشود. مصرف همزمان آهن و ويتامين E، موجب کاهش قابليت دسترسي ويتامين E در بدن ميشود. ساير آنتياکسيدانه ا مثل ويتامين ث و بتاکاروتن عمل آنتياکسيداني و محافظتي اين ويتامين را تقويت مي کند.
شواهد موجود حاکي از آن است که ويتامين E در درمان عوارضي که به دنبال سندرم سوءجذب چربي ايجاد مي شود، موثر است. محققان نقش پيشگيري کننده ويتامين E را در محافظت در مقابل آلودگي هاي خارجي، افزايش قدرت ايمني بدن در دوران سالمندي و کاهش خطر ابتلا به آب مرواريد را مورد مطالعه قرار داده اند. در درمان بيماريهاي پوستي از ويتامين E به عنوان عامل ضد التهاب استفاده مي شود. همچنين، اين ويتامين در افزايش رطوبت پوست و کاهش تخريب سلولي بوسيله اشعه ماوراءبنفش کاربرد دارد. در صنايع غذايي از ويتامين E به عنوان يک آنتي اکسيدان در روغنه اي گياهي و محصولات غذايي حاوي چربي استفاده مي شود. با رعايت دو اصل تعادل وتنوع در برنامه غذايي که شامل گروه هاي مختلف غذايي باشد به طور معمول تمام مواد مغذي مورد نياز بدن تامين خواهد شد. درمورد ويتامين E با توجه به اينکه تخليه ذخاير بدن از اين ويتامين نياز به مدت زمان طولاني دارد، هيچ گونه علايم باليني کمبود ويتامين E در افراد سالم ديده نمي شود.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید