كمبود موليبدن 
كمبود موليبدن به ندرت اتفاق مي افتد و در صورت ايجاد کمبود ، اختلالات شديدي را به همراه دارد. در صورت نبودن سه آنزيم موليبدن ، ناهنجاري هاي متابوليكي در كوفاكتور موليبدن ظاهر و مشخص مي شود . هر دو كمبود موليبدن و ناهنجاري هاي متابوليكي با دفع غيرعادي متابوليت هاي سولفور و كاهش غلظت اسيد اوريك و افزايش دفع هيپوگزانتين و گزانتين از بدن همراه است . 
عدم وجود سولفيت اكسيداز در اختلالات متابوليكي منجربه مرگ در سنين پايين ميشود. 
مقدار توصيه شده روزانه 
ميزان مصرف موليبدن براساس واحد ميكروگرم / روز به شرح زير است : 
- سن 6-0 ماهه مقدار 30-15 ميكروگرم / روز 
 -" 12-6 " 40-20 "
 " 3-1"- ساله 50-25 " 
 6-4 " 70-30 "- 
- " 10-7 " 150-50 " 
-جوانان و بزرگسالان 250-75 " 
متوسط ميزان جذب موليبدن براي افراد بالغ در دامنه حدود 240-75 ميكروگرم / روز است . كه اين دامنه در افراد با وزن هاي متفاوت مختلف است . 

منابع غذايي : 
از جمله منابع غني از موليبدن مي توان به غلات ، دانه هاي گياهي ، سبزيجات پربرگ اشاره كرد. اين مقدار در غذاها وابسته است به محتواي موليبدن در خاك . موليبدن در بدن داراي جذب بسيار خوبي است اما ميزان دسترسي آن تحت تاثير محتواي غذا متفاوت است. 
مسموميت : 
مسموميت حاصل از موليبدن خيلي بيشتر از كمبود آن است. معمولا اين مسموميت در گله اي از حيواناتي ديده مي شود كه در مزرعه از خا ك هايي تغذيه مي كنند كه حاوي موليبدن با غلظت بالا هستند. با مصرف 15-10 ميلي گرم /روز موليبدن انسان دچار بيماري حاد نقرس مي شوند. 
تحقيقات اخير: 
تحقيقات نشان داده كه ميزان جذب موليبدن در سبزي هاي پربرگ خيلي بيشتر از دانه هاي سويا است.