پركارى بیش از اندازه نوعى اعتیاد تلقى شده و به زندگى خانوادگى لطمه ی جدى وارد مى سازد و به همین علت جزء آسیب هاى اجتماعى به شمار مى آید.

در برخى از كشورها مؤسساتى براى كمك به افرادى كه دچار این گرفتارى هستند ایجاد شده است. در این مؤسسات افرادى كه به پركارى مفرط عادت كرده اند دور هم جمع شده و گروه درمانى مى شوند. این افراد تجربیات خود را با یكدیگر در میان مى گذارند و با تبادل نظر به یكدیگر براى حل مشكل كمك مى كنند.

 
با پاسخ دادن به این سؤالات مى توانید وضع خود را از این لحاظ ارزیابى كنید.

چنانچه پاسخ همه سؤالات یا اكثر آنها مثبت باشد ، بهتر است به فكر چاره باشید:


1ـ صحبت كردن درباره كار براى شما از صحبت در مورد هر چیز دیگر آسانتر است.

2ـ وقتى كسى در كنار كارش كار دیگرى هم انجام مى دهد عصبى و بى حوصله مى شوید.

3- معتقدید كه پول بیشتر، مشكلات زندگى را در زندگى تان حل مى كند .

4ـ وقتى از شما مى خواهند كارتان را رها كنید و به مسائل دیگر بپردازید ناراحت مى شوید.

5ـ براى انجام كار ، بیش از هر چیز دیگر، از جمله ارتباطات شخصیتان انرژى دارید .

6ـ در جست وجوى راه هایى هستید كه سرگرمى هایتان را تبدیل به كارهاى پول ساز كنید .

7ـ در حالى كه كارها به خوبى پیش مى رود ، باز هم اغلب نگران آینده هستید .

8 ـ براى انجام یك كار بیش از اندازه ی لازم فعالیت مى كنید . چون تصورتان این است كه در غیر این صورت آن كار به خوبى انجام نمى شود .

9ـ كارهاى بیرون از منزل را به خانه مى برید. آیا در روزهاى تعطیل و زمانى كه در مرخصى هستید باز هم كار مى كنید ؟

10ـ هنگام رانندگى یا خواب و یا وقتى كه دیگران صحبت مى كنند شما به كارتان فكر مى كنید .

11ـ فكر مى كنید اگر خیلى سخت و افراطى كار نكنید شغلتان را از دست مى دهید یا مقصر قلمداد مى شوید .

12ـ در هفته بیش از 40 ساعت كار مى كنید .

13ـ هنگام غذاخوردن كار دیگرى از جمله مطالعه هم انجام مى دهید .

14ـ ساعات طولانى كار، به روابط خانودگى یا سایر ارتباطات اجتماعى شما لطمه مى زند.

 

 حالا خودتان قضاوت کنید .اگر فكر مى كنید كه گرفتار پركارى مفرط شده اید، وقتش است كه خودتان را از این عادات نجات دهید و زمان بیشترى را در منزل كنار خانوده تان بگذرانید.

چند توصیه مهم براى ایجاد تعادل بین كار و زندگى

1ـ ایجاد تعادل بین كار و ارتباطات شخصى ، به این معنى كه در كنار كار باید وقت كافى براى رسیدگى به سایر امور شخصى و اجتماعى براساس اولویت ها در نظر گرفت.

2ـ گفتن «نه» به مسائل بى اهمیت. در مقابل كوه تقاضاها و كارهاى موجود باید آنها را از نظر اهمیت طبقه بندى كرد و با در نظر گرفتن اولویت ها «نه» گفتن به مسائل جزئى و بى اهمیت را آموخت.

3ـ توجه به تندرستى و یافتن راه هایى براى حفظ سلامت با توجه به هدر نرفتن وقت. براى مثال خوردن غذاهاى آماده (fast food) گرچه زمان كمترى مى برد ولى تداوم آن مضراتى مانند بالارفتن وزن و افزایش چربى خون دارد.

4- بسیار مهم است كه هر از گاهى براى اطمینان از سلامت به پزشك مراجعه كنید . می توانید آزمایش ها و معاینات پزشكى دوره اى انجام دهید.

5- طبیعت زندگى طورى است كه هر روز پیچیده تر و مشكل تر مى شود. این مسأله در مورد پدران مصداق بیشترى دارد چون آنها باید تقاضاهاى زیادى را برآورده كنند. بنابراین باید مدل زندگانى را هر چه بیشتر به سمت سادگى سوق داد.

6 ـ در انتخاب شغل توجه به محیط كار بسیار مهم است. محیط كار باید دوستانه باشد و به نیازهاى خانوادگى كاركنان هم توجه شود. كارفرما به كاركنان باید به صورت یك انسان نگاه كند نه «منابع انسانى».

7ـ سعى كنید وعده هاى غذایى به ویژه صبحانه و شام را در كنار افراد خانواده صرف كنید. اگر این موضوع مقدور نیست بهتر است حداقل یك وعده غذا را تمام افراد خانواده دور هم صرف كنند.

8 ـ براى كاهش فشار مسئولیت سرپرستى خانواده، بهتر است سرپرست خانواده با دوستان و فامیل هایى كه وضع مشابه دارند در مورد روش اداره خانواده صحبت و همفكرى كند.

9 اختصاص حداقل یك شب در هفته به دور هم بودن . در میان گذاشتن مسائل شخصى اعضاى خانواده و اختصاص اوقاتى براى بودن در كنار اعضاى خانواده و گذراندن اوقات دلپذیر، عامل مهمى در ایجاد حس خانوادگى و بستگى فامیلى است.