مهمترین نکاتی را که والدین در هنگام نصیحت و تذکر دادن باید رعایت نمایند عبارتست از:

1- تذکرات والدین به هیچ وجه نباید در حضور دوستان داده شود. زیرا نوجوانان نسبت به دوستان خود علاقه و رودربایستی دارند و در این گونه موارد احساس حقارت میکنند. بنابراین والدین باید فرزندان خود را به گوشه ای دعوت کرده و در خلوت با استدلال و منطق، خود را البته با رعایت ادب و نزاکت گوشزد نمود.

2- اندازه و مدت صحبت و طرز بیان و موقعیت بسیار مهم است. اگر والدین بخواهند در حدود یک ساعت پیرامون یک مطلب برای نوجوان سخنرانی کنند و تحت تأثیر احساسات پدری یا مادری قرار گیرند، نوجوان خسته شده و در حین صحبت اتاق را ترک کرده و اگر احترامی هم برای والدین قائل باشد، ممکن است به صورت ظاهر گوش داده ولی واقعاً توجه نکنند. هرگاه والدین شیوه صحیح بیان تذکرات را به کار نبندند، هیچ نوع گفتگویی، حتی شیرین ترین و به موقع ترین آن، سودی نخواهد داشت.

3- در مواردی که اختلافی بین والدین نسبت به عملکرد فرزندانشان وجود دارد به هیچ وجه نباید در حضور فرزندان این اختلاف را مطرح کرد. زیرا منجر به مشاجره گردیده و نوجوان به اصطلاح هاج و واج مینگرد،  دچار تزلزل روانی میگردد و نمیداند کدام طرف را قبول کند. این عمل از یکسو موجب اختلاف بیشتر بین فرزند و یکی از والدین خواهد شد و از سوی دیگر بین والدین نیز اختلاف، شدید میشود! بله در حضور نوجوانتان باهم جر و بحث نکنید.

4- والدین و خصوصاً مادر باید از غر زدن و ایراد گرفتنهای بیجا نسبت به فرزندشان خودداری کنند و تذکرات خود را بدون حالت تحکیم و فشار بگویند.

5- طرز بازخواست کردن والدین و توضیح خواستن آنها از اعمال و رفتار نوجوان مطلب قابل توجهی است که اگر به روش صحیح انجام پذیرد حتماً نتیجه بخش است و اگر با تهدید و خشونت همراه باشد اثرات نامطلوبی دربر خواهد داشت.

6- نوجوانان به طور قطع به راهنمایی احتیاج دارند که کاردان و هوشیار باشند و با نظارت دقیق و دورادور سر بزنگاه به فریاد او برسند. پدر یا مادر که از سیر تا پیاز زندگی بچه شان خبر دارند، به موقع به داد آنها میرسند پسران و دخترانی که پایشان از گلیمشان درازتر میکنند و یا یکباره تغییر رفتار میدهند درواقع از مدتها پیش اعلام خطر کرده اند ولی این هشدارها را معمولاً پدر و مادرها درک نمیکنند و یا دیر با خبر میشوند. والدین به خوبی میدانند که فرزندشان دور از چشم آنها با دوستش قرار ملاقات میگذارد. بنابراین بجای احساس نگرانی و بجای سختگیریهای شدید بهتر است با نظارت و ریشه یابی مسائل را حل کنند.
«بر نوجوانان نظارت کنید، اما او را دائماً مثل زندانی ها تحت نظر نگیرید»

7- یک جایی مخصوص برای فرزندانتان درست کنید. داشتن اتاقی برای آنها از نان شب هم واجب تر است، مادری میگفت: بچه های من به سنی رسیده اند که لازم است یک اتاق کوچک هم که شده داشته باشند و هرکاری میخواهند آنجا بکنند، تا اینکه پایشان را از خانه بیرون بگذارند و فکر من و پدرشان هزار راه برود. الآن دوستهای همسن و سال بچه هایم توی زیرزمین خانه دور هم جمع میشوند، میخورند، میریزند، میپاشند و اتاق را بر سرشان میگذارند ولی خوشحالم و خیالم راحت است که صحیح و سالمند.
 
شما به خوبی آگاه باشید که فرزندان چه میکنند؟ کجا هستند؟ دور و برشان کیست؟ ولی این بدان معنی نیست که دست او را بگیرید و راه ببرید! در عین حال نباید با نازپروری، با خانه نشینی و انزوا، مانع پرورش خصوصیات سالم اجتماعی در او شوید. بدین ترتیب شما باید فرزندتان را به متنوع ترین محیطهای سالم راه بدهید اما هرگز آنان را از نظر دور ندارید.

والدین باید به خوبی آگاه باشند که نوجوان با چه کسی ملاقات میکند و حاصل این ملاقاتها چیست. باید وضع روحی آنها را طوری دنبال نماید که اشکالاتی نظیر خشونت، تندخوئی، عصبانیت و لجبازی بوجود نیاید. همانطور که محدودیت برای فرزندان خطرناک است آزادی بیش از حد نیز همان عوامل شوم را به دنبال دارد. به طوریکه او خود را بدون مزاحم احساس میکند و در این حالت راه سقوط برای او هموار است. مسلم است که هر خانواده ای قادر به پرورش کودکان با تربیت اخلاقی نیست، پدر و مادرانی از عهده این مهم برمی آیند که خودشان نیز در چنین خانواده هایی تربیت یافته باشند تنها در صورتی که این زنجیره تناسب از جد و نیاکان تا نوه و نبیره صحیح تربیت یافته باشند موفقیت کامل است. تربیت جنسی صحیح نیز مانند هر یک از خصوصیات انسانی در صورتی با موفقیت روبرو میشود که اساس خانواده بر پایه صحیح استوار بوده و کودک زیر نظر پدر و مادری فهمیده و دلسوز بزرگ شده باشد. کودکان با مشاهده اعمال و رفتار پدر و مادر سعی میکنند با یکدیگر همانگونه رفتار کنند که والدینشان مینمایند. درود بر خانواده هایی که فرزندی پاک و سالم تحویل جامعه داده تا مربی و سازنده فردای کشور باشد. هر خانواده ای که زندگی خود را بر پایه درستی بنا نهاده باشد میتوان اطمینان حاصل کرد که اجتماع خانواده نسل شایسته ای خواد بود که از انجام وظایف و مسئولیتها به خوبی برمی آید.

نویسنده : نساء حامدی