فضاي پارک پر بود از سر و صداي بچه‏ها. صداي خنده‏ها، جيغ‏ها، دعواها . از کنار محوطه ي بازي که رد مي شدي ، صداي قهقهي زندگي را مي شنيدي. در کنار اين فضاي پر هياهو مادراني که بر صندلي‏هاي کناري پارک نشسته و فرزندانشان را نگاه مي‏کنند ، صحنه‏ي ديگري است که احساس خوشايندي را به بيننده منتقل مي کند.

بر روي نيمکتي در کنار زن جواني که چشم از زمين بازي بر نمي‏دارد. و هراز گاهي فرزندش را به اسم صدا کرده و چيزي به او مي‏گويد و با دست ديگرش کاسکه‏اي را به ‏آرامي تکان مي‏دهد، مي‏نشينم.
کمي آن طرف‏تر دو دختر جوان با هم گرم گفتگو هستند. صداي صحبت‏هايشان نظر م را جلب مي‏کند....
 
- خدا کنه با اين رتبه‏اي که  آوردم ، بتونم يکي از رشته‏هاي مهندسي قبول بشم.
شيلات ، صنايع ، الکترونيک. هميشه گفتم پسوندش مهم نيست مهم پيشوند خانم مهندسي است. بعد از اتمام تحصيلات هم اگر آشنايي داشته باشي در يک شرکت با کلاس مشغول کار مي‏شي.
 
دختر ديگر با خنده در جوابش گفت.
- ولي به نظر من اشتباه مي‏کني. روزي که رفتي رشته‏ي رياضي را انتخاب کردي بهت گفتم : رياضي بدرد دختر نمي‏خوره . فکر کن بشي مهندس معدن. پا تو که بذاري توي معدن با اولين حشره‏اي که ببيني طلا و نقره را بي‏خيال مي‏شي فرياد زنان مي‏آي بيرون.امّا من اگر قبول بشم، بعد از 7 سال يک خانم دکترم. تازه اگر تخصص هم بگيرم، بعدش بتونم چند سال کار کنم و پول جمع کنم، يک مطب شيک و با کلاس مي‏زنم و خلاصه همه چيز عالي مي‏شه...
 
- خانم دکتر اگر تو کارگاه وقتي براي سرکشي به کارگرا رفته بودم اتفاقي برايم افتاد مرا هم ويزيت مي‏کني؟
 
- حالا تا ببينم...
 
صداي خنده‏ها‏شان در هياهوي بچه‏ها گم مي شود ...
زن جواني که در کنارشان بود و با چهره‏اي آرام و تبسمي بر لب هراز گاهي براي فرزندش که از روي سرسره او را صدا مي‏کرد ، دست تکان مي‏داد رو به آن ها کرد و گفت: خوب اين‏طور که معلوم است شما خانم مهندس و خانم دکتر بعد از اين هستيد اما  يادتان باشد وقتي تمام اين  راه ها را طي کرديد ، بايد تمرين کنيد تا مثل من و امثال من در کنار فرزندانتان باشيد و شاد ترين لحظات را در کنارشان تجربه کنيد.
يکي از دختر ها جواب داد:
- نه خانم اگر ما قبول بشيم ، راه درازي در پيش داريم . تازه بعدش يک دنيا کار مهم براي انجام دادن هست. بيکار که نيستيم. يا بچه‏ها‏مون را مي‏ذاريم مهد يا اگر وضع مالي‏مان خيلي خوب شد، يک پرستار مي‏گيريم.يک پرستار خوب که به اونا رسيدگي کنه ،پارک ببره ،غذا درست کنه و خلاصه ما بتونيم با تمام قدرت به سمت هدف هامون بريم .
با شيطنت ادامه داد : البته اگر فرصت ازدواج و مرد ايده آل پيدا کنيم.
 
زن جوان لبخندي زد و جوابش را نداد.
دختر ديگر که معلوم بود از لحن دوستش ناراحت شده با حالتي عذرخواه گفت: اگر خود شما تحصيل مي‏کرديد دوست داشتيد چکاره شويد؟ دوست نداشتيد يک دکتر باشيد يا يک مشاور ، شايد هم دندا‏پزشک؟
 
- زن جوان گفت: جواب سوال اولت را آخر مي‏دهم.
امّا من الان شغلي دارم که به نظر خودم مهم ترين شغل است . گاهي اوقات با توجه به نياز خانواده ام ، پزشکم امّا در حد اقدامات اوليه. هيچ درجه‏اي تب فرزندانم را به خوبي دستان من تشخيص نمي‏دهد.
گاهي در نقش يک متخصص تغذيه‏ام و براي غذاي همسر و فرزندانم برنامه‏ريزي مي‏کنم. با ظرافت و هنر خاصي خانه‏ام را همچون يک متخصص طراحي داخلي مي‏چينم و در دخل و خرج خانه بهتر از هر حسابداري عمل مي‏کنم.
 
- پس شما شاغل نيستيد، خانه‏ داريد!
- بله من مفتخرم که خانه دارم! افتخار مي‏کنم که فرزندانم را خود به پارک مي‏آورم و لذت ديدن بازي‏شان را به پرستاري غريبه نمي‏بخشم.
امّا جواب سوال اولتان من کارشناس جامعه شناسي هستم ولي بعد از به دنيا آمدن فرزندم به قول شما بيکاري را به کارهايي که مرا از حرفه‏ي اصلي‏ام دور کند ، ترجيح دادم. انتخاب کردم که وقت بيشتري را به آن ها اختصاص دهم و شاهد بزرگ شدنشان باشم . من در تمام حيطه هايي که نياز زندگي ام باشد ،مطالعه مي کنم و دوست ندارم از علم روز دنيا عقب بمانم و ابن مطالعه در تربيت فرزندانم بسيار موثر است . من در تمام لحظات حساس کنار خانواده ام هستم و با حمايت هاي خود ، خانواده اي شاد ،فعال و به اميد خدا موفق دارم .
شما حق داريد براي آينده ي خود تصميم بگيريد اما زن بودن تان را فراموش نکنيد. يک زن موفق بودن و خانواده اي موفق داشتن بسيار سخت تر و در عين حال لذت بخش تر است از تنهاکارمند نمونه يا پزشکي نامدار بودن در شرايطي که خانواده
نبودن ما را احساس کنند و از آن لطمه بخورند.