قلب من در خانه بمان
 
"بازگشت زنان به خانه" عنوان سرفصلي است در مجله انگليسى ‏زبان «ملت و جهان»، چاپ هندوستان كه به بررسى تمايل و رويكرد جهانى به بازگشت زنان از محيط كار و مشاغل مختلف به خانه و خانواده و تربيت فرزندان مى‏پردازد.
پيدايش عقيده تساوى زنان با مردان، مسأله‏اى تصادفى نبود بلكه ريشه آن را بايد در اروپاى مسيحى قرن شانزدهم ميلادى جستجو كرد. يعنى هنگامى كه زنان تحت ستم و استثمار بودند و هيچ گونه حقى در جامعه نداشتند، هنگامى كه زنان چيزى به ارث نمى‏بردند؛ به آنها اجازه داده نمى‏شد ازدواج مجدد داشته باشند و به آنان به ديده حقارت و به عنوان موانع رسيدن به معنويت نگريسته مى‏شد و هر گونه افراطى دير يا زود با شكست مواجه مي‏گرديد. در اين مورد نيز زنان قيامى عليه كسانى كه بر آنها ستم مى‏كردند؛ آغاز نمودند و خواستار حقوق مساوى با آنان شدند. اين بيدارى رفته رفته تبديل به يك نهضت شد و چند قرن بعد اوضاع و شرايط دوران جنگ جهانى دوم سرعت اين نهضت را بيشتر كرد. اما مسأله طرفدارى از حقوق زنان نتوانست راه‏حل كاملى براى زنان باشد. پس از آزادى و رهايى از قيد و بند گذشته، نه تنها مشكلات حل نشده باقي ماند؛ بلكه گرفتاري‏هايشان بيشتر نيز شده است زيرا خداوند در نظر نداشت آنها را شبيه مردان بيافريند.
اكنون دنيا شاهد دومين دور بيدارى و آگاهى زنان است. اين بار آنها در حال بازگشت به جايگاه حقيقى خود؛ يعنى تربيت كودكان و خانه ‏دارى هستند. اين موضوع نشان دهنده غلبه غرايز مادى بر ارزش‏ها و نقش‏هاى غير طبيعى تحميلى زنان بر خود است.
اگر خانه داري در اذهان به عنوان يک هنر و فن تخصصي تلقي گردد و خوب خانه داري کردن ارزش محسوب شود ، ديگر زنان ما به دنبال کشف هويت خود در کارکردن خارج از خانه نخواهند بود
با چند نفر از زنان شاغل با درآمدهاى بسيار بالا كه اخيرا از شغل‏هاى خود دست كشيده‏اند تا به مسؤوليت‏هاى ناشى از ازدواج و پرورش و تربيت بچه ‏هاى خود بپردازند، مصاحبه‏ هايى صورت گرفته است:
 
 
خانم «سوروچى كاپور» مدير يك مؤسسه مهم بين ‏المللى آگهى‏ هاى تجارتى، كه اخيرا شغل خود را رها كرده است، مى‏گويد: «خدا را شكر كه دوران ارتجاعى و پر از شكنجه طرفدارى از برابرى زنان به سر آمده است. زيرا الآن مجبور نيستيم كارهايى را كه مردها انجام مى‏دهند انجام دهيم تا واجد شرايط زن آزاده بودن شويم.»
 
 
بيشترين ارزش در نظر وى، هويت زن بودن است.
خانم ديگرى به نام «واگا تادِب» نيز معتقد است: زندگى زنان صرفا به دليل اشتغال‏شان ارزش پيدا نمى‏كند. وى كه شغلش را رها كرده است؛ معتقد است که در منزل كنار همسر و فرزندان بودن به وى غنا مى‏بخشد.
هماهنگى اجتماعى زماني تحقق مى‏يابد كه مرد و زن به وظايف خود خوب عمل كنند و يقين لذت هماهنگى، بالاتر از هر لذت ديگرى است.
خانواده و فرزندان به حوصله، آرامش ، عواطف و خسته نبودن مادر نياز دارند ولي صد حيف که اين موضوع از خانه ها در حال برچيده شدن است
زن به لحاظ خصوصيات جسماني طوري آفريده شده که از ظرافت بدني برخوردار است و در امور تربيت فرزند و خانه داري مي تواند موفقيت زيادي را کسب کند . البته شاغل بودن او در خارج از منزل نيز نمي تواند با مانع روبرو شود اما در حدي که توان و انرژي لازم را براي داشتن اوقاتي خوب و پر توان و شاد  در کنار فرزندانش پس از کار روزانه خود داشته باشد . لذا خانم ها خوب است بدانند که اگر هم مشغول به کار مي شوند بر طبق توانايي هاي زنانه خود به شغلي سبک و سرگرم کننده مشغول شوند تا بتوانند در مراوده با خانواده از شادماني بدون خستگي برخوردار باشند.
 
متاسفانه در حال حاضر فرهنگ هاي رايج ، زنان را به اين سمت و سو مي کشاند که اثبات کنند در مشاغل خود نيازي به مردان ندارند و يا چيزي از آنها کم ندارند. در حالي که معمولا پس از يک روز خستگي آور و پر کار به خانه بر مي گردند و ديگر تحمل و تواني براي رفتار هاي پر حوصله با فرزندان ندارند . و اين موضوع زماني مهم تر تلقي مي شود که بدانيم خانواده و فرزندان به حوصله، آرامش ، عواطف و خسته نبودن مادر نياز دارند ولي صد حيف که اين موضوع از خانه ها در حال برچيده شدن است و خانم ها ارزش را به شاغل بودن مي دانند . علت اين امر هم آن است که اهميت و ارزشمندي کمي را براي خانه داري قائلند . اگر آنها بدانند که در قبال کار خطير خانه داري چه اجر و پاداشي خواهند داشت و اگر به خوبي انجام وظيفه کنند و نتايج خوبي را کسب کنند و اگر خانه داري در اذهان به عنوان يک هنر و فن تخصصي تلقي گردد و خوب خانه داري کردن ارزش محسوب شود ، ديگر زنان ما به دنبال کشف هويت خود در کارکردن خارج از خانه نخواهند بود .مرد پس از بازگشت به خانه تنها به محيطي آرام و بدون دغدغه نياز دارد تا با شارژ دوباره روزي خوب را آغاز کند چه خوب است که با نگاهي دوباره بر تعيين شاخصه هاي ارزشي خود تجديد نظر کنيم .  
و کلام آخر
«در خانه بمان قلب من و استراحت كن؛ قلب‏هاى حافظ خانواده، خوشبخت‏ترين هستند».