زنان الگو از نظر قرآن
 
اگر انسان وارسته شد مى‏تواند الگوى ديگر انسانها قرار گيرد.
اگر مرد باشد ، الگوى مردم است نه مردان، و اگر زن باشد باز الگوى مردم است نه زنان.
 
اين مطلب را قرآن كريم به صورت صريح روشن كرده و چهار زن را به عنوان زن نمونه (دو نمونه خوب و دو نمونه بد) ذكر مى‏كند. زن، چه بد و چه خوب نمونه زنان نيست، زن نمونه است.
 
قرآن كريم مى‏فرمايد: آن كه خوب است نمونه مردم است نه نمونه مردان و زن خوب، نمونه زنان نيست، بلكه زن نمونه است، چه اين كه زن بد، نمونه زنان بد نيست، بلكه نمونه انسانهاى بد است.
 
در اين مقاله به بررسي ويژگي هاي " زن فرعون " به عنوان يکي از نمونه هاي خوب و شايسته از زنان و مردان مي پردازيم و در مقاله ي بعد به بررسي فضائل ديگر اسوه هاي خوب و بد ، که در قرآن ذکر شده است ، خواهيم پرداخت .
قرآن كريم دو نمونه خوب از زنان را  به عنوان الگو ذكر مى‏كند، زنان با فضيلتى كه خداوند آنها را نمونه ي مردم مؤمن مى‏شمارد و درباره ي آنها چنين مى‏فرمايد:
وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ و َنَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ.(تحريم/ 11)
براى كسانى كه ايمان آوردند خداوند همسر فرعون را مثل آورده آنگاه كه گفت: پروردگارا پيش خود در بهشت ‏براى من خانه‏اى بساز و مرا از فرعون و كردارش نجات بخش و مرا از دست مردم ستمگر برهان.
 
ذات اقدس اله در اين آيه نيز نمى‏فرمايد:
«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ» (تحريم/11)
بلكه مى‏فرمايد: نمونه مردم خوب، زن فرعون است.
 يك چنين زنى ، در خانه‏اى زندگى مى‏كرد كه صاحب آن خانه ادعاى:
أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى.(نازعات/ 24)
پروردگار بزرگتر شما منم ،
داشت و شعار:
مَا عَلِمْتُ لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرِي .(قصص/ 38)
براى شما خدايى غير از خودم نمى‏شناسم ، در سر مى‏پروراند و ادعاى انحصار مى‏نمود. ذات اقدس اله در قرآن كريم به صورت حصر مى‏فرمايد:
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى.(اعلي/ 1)
تسبيح كن نام پروردگار والاى خود را.
 
كلمه اعلى مفهومى است كه حصر را همراه دارد، بنابراين، دو نفر به عنوان اعلى نمى‏توانند يافت‏شوند، فرعون نيز با گفتن اين كلمه داعيه انحصار داشت و اين اعلى بودن را ادعا مى‏كرد. او همانطورى كه ادعاى ربوبيت را داشت، مدعى توحيد ربوبى هم بود. سخن از ارباب متفرقه نمى‏گفت. او مي گفت: نه تنها من خدايم، بلكه من، تنها خدا هستم. به جاى «لا اله الا الله‏» شعار «لا اله الا انا» را سر مى‏داد و در چنين خانه‏اى بانويى نشات گرفت كه نمونه ي مردم متدين است.
 
علت اين كه اين بانو نمونه مردم خوب است ‏به خاطر آن است كه در نيايشش به ذات اقدس اله عرض مى‏كند: رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ . (تحريم/ 11)
اين زن در كنار خدا، بهشت را مى‏طلبد. ديگران بهشت را مى‏طلبند، و در دعاهايشان از خداوند:
جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ. (بقره/ 25)
بهشت‏هايى كه از زير آنها نهرها جارى است. درخواست مى‏كنند، اما اين بانو اول خدا را مى خواهد و بعد در كنار خدا، خانه طلب مى‏كند. نمى‏گويد «رب ابن لي بيتا في الجنة‏» و نمى‏گويد «رب ابن لي بيتا عندك في الجنة‏» بلكه مى‏گويد: رب ابن لي عندك بيتا في الجنة، اول عند الله را ذكر مى‏كند بعد سخن از بهشت را به ميان مى‏آورد. يعنى اگر سخن از:
«الجار ثم الدار».
اول همسايه بعد منزل خود.
است، اين بانو هم مى‏گويد: «الله ثم الجنة‏» البته جنتى كه عند الله باشد، با جنتى كه تجري من تحتها الانهار است تفاوت فراوان دارد.
 
بنابراين بانويى كه تا به اين حد عالى مى‏فهمد و در خواسته‏هايش تبرى و تولى داشته و مسائل اجتماعى و فردى را از ذات اقدس اله مسالت مى‏كند، آيا اين زن نمونه، تنها نمونه ي زنان است؟ يا به تعبير قرآن كريم نمونه ي مردم جامعه است؟