زهرا توي خانه تنها بود. توي اتاق نشسته بود و داشت تكليف مدرسه‎اش را انجام مي‎داد. همين طور كه سرگرم نوشتن بود به ياد حرفهاي معلمش افتاد كه گفته بود: «دخترها زودتر از پسرها به سن تكليف مي‎رسند». زهرا آن موقع آن قدر به فكر جشن تكليف بود كه يادش رفته بود علّتش را از معلمش بپرسد؛ اما حالا اين سؤال به ذهنش رسيده بود. چند لحظه از نوشتن دست كشيد و مشغول فكر كردن شد. دوست داشت كه دليلش را بداند؛ اما كسي در خانه نبود كه از او بپرسد. ناگهان به ياد حاج آقا موسوي افتاد. حاج آقا موسوي امام جماعت مسجد محل بود و خيلي خوب مي‎توانست جواب سؤال زهرا را بدهد. زهرا فوري از اتاق خارج شد و به طرف تلفن‎ توي هال رفت. دفتر تلفن را برداشت تا شمارة تلفن آقاي موسوي را پيدا كند. او مي‎دانست كه شمارة آقاي موسوي توي دفتر هست. چون پدرش چند بار تلفني با او صحبت كرده بود. وقتي كه شماره را پيدا كرد، گوشي را برداشت و شماره‎اش را گرفت، پس از چند لحظه صداي حاج آقا را شنيد: سلام عليكم، بفرماييد.
زهرا كمي مكث كرد. خجالت مي‎كشيد صحبت كند، اما آقاي موسوي منتظر بود. زهرا سلام كرد و گفت: ببخشيد حاج آقا! يك سؤال مذهبي داشتم. حاج آقا گفت: بفرماييد. زهرا گفت: مي‎خواستم بپرسم: چرا دخترها زودتر از پسرها به سن تكليف مي‎رسند؟ حاج آقا موسوي گفت: چه سؤال خوبي! بايد بگم كه چون دختر خانم‎ها، مورد علاقة خاص خداوند هستند و رشد فكري و معنوي بيش‌تري دارند، خداوند آنها را به اين دليل و مصالح ديگري زودتر از پسرها مي‎پذيرد. پس دخترها از اين كه زودتر نزد خداي مهربان پذيرفته مي‎شوند بايد خوشحال باشند. و به خاطر اين افتخاري كه خداوند به آن‌ها داده بايد از خداوند تشكر و سپاسگزاري كنند.
زهرا گفت: خيلي ممنون حاج آقا! آيا نماز و روزه از سن تكليف واجبه؟
حاج آقا جواب داد: بله، دختر خانم‎ها بايد قبل از زمان تكليف و از سن شش هفت سالگي، تمرين‎هاي لازم را انجام دهند كه وقتي به سن تكليف رسيدند، وظيفة خودشون رو به خوبي بلد باشند و انجام دهند.
زهرا گفت: از اين كه مرا راهنمايي كرديد متشكرم! خدا حافظ.
حاج آقا گفت: خواهش مي‎كنم! اگر باز هم سؤال ديگري داشتيد مي‎توانيد هم در مسجد و هم با تلفن از من بپرسيد. خدا نگهدار شما.
زهرا گوشي را سر جايش گذاشت و زير لب گفت: «چه حاج آقاي مهرباني!».