هوا سرد بود و باد پشت پنجره هوهو مي‎كرد. مادر بزرگ صداي به هم خوردن در خانه را كه شنيد، منتظر شد تا زينب بيايد كيفش را گوشة اتاق بگذارد و دستهايش را دور گردن او بيندازد. بعد هم نمره‎هايي را كه توي مدرسه گرفته بود، نشانش بدهد ولي زينب نيامد. مادر بزرگ دلواپس شد. از پنجره نگاهي به بيرون انداخت. زينب لب باغچه نشسته بود و با دستهايش چاله مي‎كند مادر بزرگ از خودش پرسيد: چه اتفاقي افتاده شايد مي‎خواهد چيزي را پنهان كند؟ مثلاً يك نمره بد را… اما زينب كه تا به حال نمره بد نياورده بود. شايد سرگرم بازي شده، ولي زينب و گل بازي! آن هم در اين هواي سرد! عجيب است؟
آن وقت مادر بزرگ ژاكت آبي‎اش را پوشيد و عصا زنان راه افتاد. صداي گريه زينب مي‎آمد. مادر بزرگ قدمهايش را تند كرد و نزديكتر رفت. از پشت عينك ته استكاني‎اش، يك كبوتر ديد كه روي زمـين افتاده به پرهاي گردن و بالهايش گل و لخته ‎هاي خون چسبيده بود. مادر بزرگ گفت: باز بچه‎ هاي بي‎ انصاف كار خودشان را كردند. خوردن گوشت كبوتر مكروه است. آخر چرا اين پرنده معصوم را مي‎كشند و مي‎خورند؟
زينب لاشه كبوتر را توي چاله گذاشت و همين طور كه رويش را با خاك مي‎پوشاند، پرسيد: مكروه يعني چه؟
مادر بزرگ مثل زينب دو زانو نشست و ادامه داد: منظورم اين است كه نخوردن گوشت بهتر از خوردن آن است. دخترم اگر بعضي كارها را انجام ندهيم، به صلاحمان است و اگر بعضي از چيزها را نخوريم براي سلامتي و تندرستي خودمان خوب است. به همين خاطر، مكروه به عملي مي‎گويند كه انجام ندادنش بهتر از انجان دادن آن باشد.
زينب با دقت به حرفهاي مادر بزرگ گوش داد و قطره‎هاي اشك مثل دانه‎هاي باران از چشمش مي‎ريخت.
مادر بزرگ گفت: كارهايي هم هست كه اگر به آنها عمل كنيم بهتر است هر چند اگر آنها را انجام ندهيم كسي ما را سرزنش نمي‎كند، مثلاً وقت نماز به خودمان عطر بزنيم يا وارد هر جايي مي‎شويم حتي اگر هيچ كس نباشد اوّل سلام كنيم.
به اين‎ها مي‎گويند مستحب. اعمال مستحبي ما را پيش خدا عزيزتر مي‎كند. زينب يادش آمد هنوز سلام نكرده خيلي خجالت كشيد سرش را پايين انداخت و پرسيد «نماز خواندن هم مستحب است»؟
مادر بزرگ سردش شده بود و داشت مي‎لرزيد دست زينب را گرفت او را به طرف حوض برد و جواب داد: نه دختر گُلم نماز و روزه و همه كارهايي كه خداي مهربان دستور داده بر ما واجب شده و ما هم بايد به آنها عمل كنيم.
زينب دستهاي گلي‎اش را زير شير آب به هم ماليد و آب آلوده و كثيفي توي چاله كنار حوض راه افتاد .
مادر بزرگ گفت: ببين عزيزم كسي كه به طرف چيزهاي مكروه مي‎رود يا كار حرام انجام مي‎دهد قلب پاك و روشن او كم كم مثل اين آب تيره و كثيف مي‎شود.
زينب يخ كرده بود. دستهايش را با بخار دهانش گرم كرد و گفت: مي‎دانم مادر بزرگ هر كاري كه خدا از آن بدش مي‎آيد حرام است. هر كسي هم كه كار حرام مي‎كند خدا او را دوست ندارد مثل اذيّت كردن ديگران.