بعضي از کودکان از بدو تولد يا کمي پس از آن دچار يکسري از عادات دهاني ميشوند، از جمله مکيدن انگشت يا شست، تنفس دهاني و در سنين بالاتر جويدن لب، ناخن و نوک مداد اشاره کرد. به هر حال هر يک از اين عادات پديدههايي هستند که از يک سو موجب نگراني شديد والدين شده و از طرف ديگر در صورت ادامه يافتن براي مدت طولاني ميتواند سبب بروز عوارض دنداني، فکي و باعث بروز مشکلات در بلع، تنفس و صحبت کردن شود. 

مکيدن انگشت در جوامع مختلف از شيوع 12 تا 83 درصد برخوردار است. درتحقيقاتي که در تهران انجام شده، شيوع اين عادت در کودکان شش ساله بيش از 40 درصد گزارش شده است. مکيدن انگشت حتي قبل از تولد در رحم مادر نيز انجام ميگيرد و گزارشات سونوگرافي دال بر مکيدن انگشت توسط جنين وجود دارد.
دکتر اصغر عباديفر، متخصص ارتودنسي در گفتوگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)،با بيان اين که عمل مکيدن انگشتان، عمل آموخته شدهاي است که از انقباضات پيچيده عضلاني شکل گرفته و بيانگر يک نياز تغذيهيي يا عاطفي است، افزود: مکيدن انگشت در دو، سه سال اول زندگي عادي ميتواند طبيعي محسوب شود و در اين سنين کودک نبايد مورد نکوهش قرار گيرد و يا از آن جلوگيري شود.
دکترعباديفر افزود: مکيدن انگشت به شکل مکيدن شست يا يک يا چند انگشت ديگر بروز ميکند، اين عادت يا در طول خواب، ساعاتي از بيداري و يا هر دو انجام ميگيرد و موقعيت قرارگيري انگشت در حفره دهان (کناره يا وسط) از کودکي به کودکي ديگر ميتواند متغير باشد.
وي با بيان اين که تفاوتي در شيوع اين عادت در دختران و پسران وجود ندارد و با افزايش سن، شيوع آن کاهش مييابد و هيچ ربطي هم به هوش کودک ندارد، درباره عوامل ايجاد ناهنجاري دنداني و فکي افزود: عوامل ارثي ميتوانند سبب ناهنجاريهاي مهمي مثل شکاف کام و لب و يا رشد بيش از حد فک بالا و پايين شود و عوامل اکتسابي که عادات دهاني و از جمله مکيدن انگشت در اين دسته قرار ميگيرد ميتواند صدماتي را به صورت موقت يا دائم به سيستم دنداني، فکي کودک وارد کنند.