چرا مهدكودكيها ديگران را مسخره ميكنند؟
بخواهيد يا نخواهيد، مسخره كردن و دستانداختن يكديگر، واقعيت زندگييا دستكم زندگي پيش از بلوغ است. دير يا زود، همه بچهها خواهند آموخت كه كلمات قدرت فوقالعاده اي دارند، و همانطور كه شايد خودتان تا كنون پي برده باشيد، احتمال زود رخ دادن اين قضيه بسيار است.
در حال حاضر كودک مهدكودكي شما سرگرم كشف موقعيتهاي اجتماعي و روابط دوستانه است. متاسفانه، مهارتهاي اجتماعي وي هنوز به بالاترين سطح خود نرسيدهاند. براي مثال، كودك شما ممكن است به كودک ديگري بگويد «تو ديگه بهترين دوست من نيستي» يا «چه كفشاي زشتي پات كردي»، زيرا كه هنوز مهارتهاي پيچيدهبرقراري ارتباط را كه براي بانزاكت بودن نياز دارد به خوبي ياد نگرفته است.
اگر خانواده، دوستان، برادران و خواهران يا برنامههاي تلوزيوني مورد علاقهوي ريشخند، استهزا و بي احترامي را به عنوان رفتارهايي قابلقبول و عادي نشان دهند، تعجبي نخواهد داشت كه وي از آنها تقليد كند.
حتي ممكن است يكي از دوستانش را سرزنش كند كه «تو خيلي لوسي»، در حالي كه تنها ميخواسته بگويد از اينكه وي زنگ تفريح را با كس ديگري بوده ناراحت شده است. مهدكودكي ها ممكن است طعنههاي كلي چون «كلهگنده» ... را بياختيار به زبان آورند، ولي همچنين روي برخي از صفات خاص نيز تمركز دارند، مثل عينک زدن؛ و گاهاً براي تعريف گروههاي اجتماعي از استهزا استفاده مي كنند " بچه ننه، تو نمي توني با ما بازي كني"
همچنين كودک 5 سالهشما ممكن است به اين دليل ديگران را مسخره كند كه –هرچند به اشتباه- به او ياد دادهاند اينطور با ديگران برخورد كند. اگر خانواده، دوستان، برادران و خواهران يا برنامههاي تلوزيوني مورد علاقهوي ريشخند، استهزا و بي احترامي را به عنوان رفتارهايي قابلقبول و عادي نشان دهند، تعجبي نخواهد داشت كه وي از آنها تقليد كند.
چه كنيم اگر فرزندمان مورد تمسخر قرار گرفت ؟
 
كار زيادي از شما براي اجتناب از مسخره شدن فرزندتان از جانب ديگر كودكان بر نمي آيد، امّا مي توانيد به وي بياموزيد كه چگونه از پس اين عبارات برخورنده بر بيايند:
در درد او شريك شويد. تصديق كنيد كه مسخره شدن دردآور است. بگذاريد كودک تان بداند كه شما دركش ميكنيد –«وقتي اون پسره بهت گفت بچهننه عصباني شدي نه ؟»- و پيشنهاد كنيد كه به مسخره كننده بگويد كه چقدر باعث جريحهدار شدن احساسات وي شده است. او را تشويق كنيد با كودكاني بازي كند كه با وي رفتار خوبي دارند و احساس خوبي در او به وجود ميآورند.
هدايتش كنيد. به كودك 5 سالهخود بگوييد گرچه نميتواند آنچه را كه ديگران ميگويند كنترل كند، ميتواند در مورد نحوهواكنش خود تصميمبگيرد. از وي بپرسيد كه آيا ايدهاي درباره كنار آمدن با آن دارد، و توضيح دهيد كه گزينههاي متعددي برايش وجود دارد. ميتوانيد حتي يک نمايش راه بياندازيد – كه در آن شما نقش فرزند خود و كودك نقش آزاردهندهاش را بازي ميكند. براي مثال اگر او بگويد «تو نميتوني اينجا با من غذا بخوري، چون خيلي لوسي!»، ميتوانيد پاسخ دهيد كه «من لوس نيستم، تازه كلي دوست ديگه دارم كه امروز غذا رو با اونا ميخورم» يا ميتوانيد به او بياموزيد كه در پاسخ دادن بي ادبي نكند. اگر تمسخر موجب تحريک و عصبانيت كودك شما نشود، فرد مسخره كننده احساس قدرت يا لذت از اذيت كودک شما را نخواهد داشت. وقتي كودكتان را مسخره ميكنند، او ميتواند به كار خودش ادامه دهد و يا به سادگي راه خود را كشيده و برود.
کودک خود را تشويق كنيد با كودكاني بازي كند كه با وي رفتار خوبي دارند و احساس خوبي در او به وجود ميآورند.
به او ياد بدهيد كه كمک بخواهد. از سر گذراندن تمسخر بلوغ زيادي ميطلبد، پس از كودک خود انتظار نداشته باشيد كه بتواند با خونسردي با قضيه كنار بيايد. اگر وي از مسخره شدن در مدرسه به شدت ناراحت است – به خصوص اگر اين وضعيت ادامه دار باشد- لازم است كه (در كنار شما) با معلم خود دراين باره حرف بزند. به گفته شنک « معلم مي تواند با تشويق مهارت هاي مثبت اجتماعي در كودک شما و كمک به ايجاد طيف گسترده اي از روابط دوستانه، از كودک تان حمايت نمايد.» اگر فرزندتان به سبب اين موضوع در وضعيت بغرنجي قرار گرفته است، به دنبال مشاوره حرفه اي بگرديد.
از سر گذراندن تمسخر بلوغ زيادي ميطلبد، پس از كودک خود انتظار نداشته باشيد كه بتواند با خونسردي با قضيه كنار بيايد.
برخلاف پند و توصيه خود عمل نكنيد. چه بسا تمسخري كه موجب ناراحتي كودکتان شده است نه از جانب هم كلاسي هايش، بلكه از سوي شما باشد – و ممكن است شما اصلا متوجه آن نباشيد. دستانداختن دلسوزانه روشي شگفتانگيز براي پرورش حس شوخطبعي است، ولي اجازه دهيد كودک تان در اين كار راهنما باشد. اگر به خوبي واكنش نشان نميدهد، شايد موضوع مورد بحث از لحاظي تحريكش كرده است. پس در موضوعي كه با آن درگير است ، موضوعاتي چون ترس از تاريكي يا غلبه بر لكنت عصبي – كه تنها موجب شرمندگي وي خواهد شد شوخي نكنيد. و هيچوقت لحن زننده به خود نگيريد: اسم گذاشتن و پوزخند مجاز نيستند. البته مهم ترين قاعدهاين است كه در ملاعام كودک خود را دست نيندازيد. خواندن وي با الفاظي چون «عروسک كوچولوي من» يا «تپل» در برابر هم كلاسي يا دوستانش مطمئناً موجب شرمندگي وي خواهد شد. با رعايت حدود شوخي، به كودک خود نشان خواهيد داد كه چطور بدون ناراحت كردن ديگران به شوخي و خنده بپردازد.
وقتي كودک مهد كودكيتان ديگران را دست مياندازد و مورد تمسخر قرار ميدهد چه بايد كرد ؟
از كوره در نرويد. گرچه شنيدن طعنههايي كه از دهان كودک شما خارج مي شود برايتان ناراحت كننده است، خونسردي خود را حفظ كنيد و در مقابل ميل به متوقف كردن او مقاومت كنيد. به ياد داشته باشيد كه وي قطعاً به دنبال واكنشي مي گردد. به عقيدهشنک «شما ممكن است به اشتباه با از كوره در رفتن خود تمسخر را تقويت نماييد». با خونسردي كامل به
او بفهمانيد كه استفاده از آن كلمات موجب ناراحتي ديگران ميشود، و به يادش آوريد كه چه احساسي از مورد تمسخر قرار گرفتن يا طرد شدن از جمع دوستان خواهد داشت.
بر روانشناسي و تلقين تمركز كنيد. دليل اين طعنه زدنهاي كودک هرچه باشد، صحبت با كودك 5 ساله تان در مورد تبعات رفتارش به وي كمک خواهد كرد كه بتواند خود را جاي ديگران بگذارد. پس به يادش آوريد كه مثلا اگر كسي بگويد لحن او زننده بوده است، احساس بدي خواهد داشت. بگذاريد بداند كه اشاره به تفاوتهاي ديگران اشكالي ندارد، ولي به رو آوردن آنها درست نيست. تاكيد كنيد كه شكل ظاهر يک نفر هيچ ربطي به اين كه در باطن چهطور آدمي است ندارد و دقت كنيد كه خودتان الفاظ منفي در مورد ظاهر ديگران به كار نبريد.
رقابت در تمسخر را كاهش دهيد. اگر كودک مهدكودكي شما خواهر خود را دست مي اندازد، شايد به اين معنا نباشد كه از دست او ناراحت يا عصباني است، شايد تنها به اين خاطر باشد كه نيازمند توجه بيشتري از جانب شماست. براي كاهش طعنههاي فرزند اولتان مطمئن شويد كه به اندازهكافي وقت با او ميگذرانيد. اگر او خواهر كوچک ترش را اذيت ميكند، سعي كنيد با سپردن فرزند كوچک تر به او اين وضعيت را اصلاح كنيد. به يادش آوريد كه وي بزرگتر است و بازيهاي زيادي بلد است كه مي تواند به خواهر كوچکترش بياموزد. در مورد چيزهايي كه او خود وقتي كوچکتر بود دوست داشت، حرف بزنيد؛ و تشويقش كنيد كه آنها را به خواهر كوچکترش بياموزد. توانايي خنداندن خواهر كوچکتر به او حس اهميت و مفيد بودن خواهد داد، و نداشتن چنين حسهايي نخستين علل مسخره كردن است.