گروهي از افراد با تنبيه کودکان مخالفاند و گروهي بر اين عقيدهاند که تنبيه، در آموزش کودکان به کار ميآيد. از نظر اين گروه ، تنبيه و خشونت يکسان نيست. به عقيده آنان تنبيه بر خلاف خشونت ارزش آموزشي دارد و تنها به خاطر آرامش دروني و تخليه خشم خود آن را اجرا نمي کنيم. براي کودک يادآور تعهد و مسووليت است و اخلاقيات را به کودک ميآموزند.
اعمال قدرت در خانه گاهي براي والدين لازم است و بعضي مواقع شرايطي پيش ميآيد که تنبيه نکردن کودکان اشتباه محض است . به گزارش خبر گزاري فرانسه طبق آماري که در سال 2002 در فرانسه گرفته شد، 58 درصد والدين در اغلب موارد فرزندانشان را تنبيه ميکنند اما 28 درصد در شرايط استثنايي و 16 درصد به هيچوجه فرزندشان را تنبيه نميکنند.
اجراي تنبيه هاي بدني جز ايجاد مقاومت دروني و لجبازي هيچ سودي نخواهد داشت .
سه گروه خانواده وجود دارند که در آنها تنبيه رابطه نزديکي با آموزش فرزندان دارد.
گروهي از خانوادهها که به آنها «قراردادي» ميگويند، کودک را به شدت تنبيه ميکنند ولي به طور معمول قبل از تنبيه از کلماتي همچون «اگر دفعه ديگر اين کار را تکرار کردي اينگونه خواهد شد» استفاده کردهاند و چون کودک قرارداد را زير پا گذاشته، وي را تنبيه ميکنند.
گروهي ديگر از خانوادهها «مديرند». در اينگونه خانهها هميشه حرف والدين بايد پيش رود و به طور معمول قبل و بعد از تنبيه جمله «بايد حرف گوش کني» تکرار ميشود.
گروه سوم خانوادههاي «توافقي»اند و بيشتر صلح ميکنند و دنبال تنبيه کودکانشان نيستند.
در مواقع محروم سازي به هيچ وجه کودک را از تاريکي و تنهايي نترسانيد. 

چه نوع تنبيهي و چگونه؟
از جنبه تئوري، تنبيهي خوب است که در عين اينکه کودک را فرمانبردار کند اين حس را به او ندهد که قدرتي او را مجبور به انجام کاري ميکند. به هر حال به نظر ميرسد تنبيه بدني امري رايج و قابل قبول است. با اين حال روانشناسان تنبيه کودک را بيارزش و غيرموثر ميدانند. آنها تنها با نوعي از تنبيه موافقاند که در آن ضربهاي آرام و بدون درد روي بدن کودک زده شود تا در عين حال که احساسات کودک را خدشهدار نکند اشتباه کودک را به او نشان دهد.
پس تنها در شرايطي که ضروري است، فرزندتان را تنبيه کنيد و در اين صورت از محروم سازي استفاده کنيد.
 
هرگز مواردي را که تعادل روانياش را بر هم ميزنند، حذف نکنيد. اگر فرزندتان عاشق فوتبال است و ميخواهيد تنبيهش کنيد، ديدن فوتبال را غدغن کنيد نه بازي کردن آن را. در مواقع محروم سازي به هيچ وجه کودک را از تاريکي و تنهايي نترسانيد.
گفتن جملاتي مثل " برو توي آن اتاق که تنها باشي و يا ميکنمت توي حمام چون تاريکه "به ايجاد ترس هاي مرضي در کودک کمک مي کند و عامل مهمي در ايجاد اضطراب در افراد است. پيش از اعمال شرايط تنبيهي حتما به کودک در مورد نتيجه کارش و در نظر گرفتن نوع تنبيه صحبت کنيد .
و او را در جريان هدف و مقصود او قرار دهيد . از نظر تمامي مشاوران کودک، کلام بهترين راهحل براي هوشيار کردن کودک است. شايد کلمات کافي نباشد و تنبيه به نظر ،ضروري برسد ولي به هر حال هر دو در کنار هم براي کودک آموزنده خواهند بود. اما همواره در نظر داشته باشيد که اجراي تنبيه هاي بدني جز ايجاد مقاومت دروني و لجبازي هيچ سودي نخواهد داشت . از مضرات ديگر تنبيه آن است که بدون آموزش اعمال مثبت تنها کودک را از اعمال منفي باز مي داريم ، ضمن آنکه اعتماد به نفس را در او کاهش مي دهيم.

پيش از اعمال شرايط تنبيهي حتما به کودک در مورد نتيجه کارش و در نظر گرفتن نوع تنبيه صحبت کنيد .

منبع: سلامت ايران