تربيت کردن و پرورش دادن کودک در هر صورت و به هر شکلي، يک چالش به شمار ميآيد. اما اگر کودک، مبتلا به بيشفعالي نيز باشد اين چالش دو چندان ميشود راهنماييها و سبکهاي مفيد تربيت و حمايتهاي يک مراقبت کننده دلسوز، ميتواند تا حدي کمک کننده باشد. در اين مقاله سعي بر آن است تا با ارائه راهکارهاي کاربردي به والدين ومعلماني که با چنين کودکاني رابطه نزديک دارند به نياز هاي آنان توجهي نموده و چگونگي روابط را در اينگونه موارد سهل تر نماييم.
-آفريدن يک فرآيند منظم در منزل: خانه، مکاني است که بچهها در آن احساس امنيت ميکنند. احساس پذيرش و عشق ميکنند. اما عکس اين موضوع نيز مطرح است. احساس انزجار، گوش ندادن به حرف پدر و مادر و جسور بودن.
به آن ها اجازه دهيد تا در فضاهاي باز فعاليت زياد داشته باشند و در فضاهاي بسته لوازم غير ضروري را براي آزادي بيشتر آنها کنار بگذاريد.

- سازماندهي: کودکان مبتلا به بيشفعالي، ميزان نظم و شيوههاي يادگيريشان متفاوت از کودکان عادي است. يادداشت برداشتن از حرف معلم، ايجاد ارتباط موضوعي ميان مطالب، تفکيک کار هاي انجام شده در پوشه جدا ويادداشت زمان مصرف دارو ها در سازماندهي کارها به انها کمک ميکند.
 
- کاهش تکانشگري : کودکان مبتلا به بيشفعالي اغلب تکانشي هستند و به راحتي حواسشان پرت ميشود. آنچه که به آنها گفته ميشود بعد از چند دقيقه از ياد ميبرند و به طور مداوم نيز مواردي را فراموش ميکنند. والدين با ياد گرفتن مقابله با اين علايم عادي، ميتوانند به کودکان کمک کنند و جملاتي مثل: «بيشتر دقت کن، صبر کن ، حالا انجام بده» از ميزان رفتار هاي تکانشي وي مي کاهد.

- افزايش عزت نفس: کودکاني که بيشفعالي ندارند و فقط مبتلا به اختلال کمبود توجه هستند آرام، گوشهگير و خجالتي ميباشند. آنها همچنين از کمبود عزتنفس، فقدان جزئيات، فراموشکار بودن و فراموش کردن مکان اشياء رنج ميبرند.
براي افزايش اعتماد به نفس در آنان از تکرار جملات سرزنشي مثل:«حواست کجاست؟» ،اخطار هاي منفي و کلام تهديدزا و تنبيه زا خودداري نماييد. 

- افزايش تمرکز: والدين بايد به دنبال راههايي باشند که اين کودک را برانگيخته، متمرکز، سرگرم و مشغول نگه دارند. مخصوصا سرگرم کردن و مشغول نگه داشتن در درجه اول اهميت قرار دارد. اين کودکان در محيط آموزشي بايد در فعاليت گروهي شرکت کنند، کنار پنجره ننشينند، تکاليف را در حجم کم انجام دهند، به صورت فوري تشويق شوند، با آنها تماس چشمي مستمر بر قرار شود، بر روي نيمکت انفرادي نشسته و درکنار معلم قرار گيرند تا توجه بيشتر معلم را کسب کنند.

-افزايش فعاليت: کودکان مبتلا به بيشفعالي- کمتوجهي، نيازمند مراقبت و توجه اضافي ميباشند. مشارکت کردن اين بچهها در منزل ممکن است موجب احساس خستگي و بيکفايتي گردد، اما به تدريج و در دراز مدت اين احساسات، جاي خود را با احساس عشق و حمايت عوض ميکنند.

-افزايش آموزش: براي بهبود يادگيري در آ نان از روشهاي عملي ، لمسي، ديداري، و ارائه نکات جديد و جالب آموزشي کمک بگيريد.