اسلام ضمن احترام كامل به زن و مرد، محدوديت‌هايي را در ارتباط آن‌ها با يكديگر مقرر داشته و به اين ترتيب نوعي حريم در روابط زن و مرد نامحرم ايجاد كرده است. اين حريم كه عرصه‌هاي نگاه، گفتگو و ساير استمتاعات جنسي را شامل مي‌شود موجب مي‌شود تا صحنة اجتماع، محيط كار و فعاليت سالم شده و در ذهن و فكر جوان از پردازش امور شهواني تا حد زيادي مصون بماند. جواني كه در جامعة اسلامي رشد كرده و به آداب شرعي در روابط پابند است هنگام احساس نياز به ازدواج، بر اساس معيارهاي ديني و با دقت نظر همسر شايسته‌اي را انتخاب كرده، نيازهاي گوناگون عاطفي، جنسي و... خود را تأمين مي‌كند. به طور طبيعي چنين جواني پس از ازدواج نيز عفت خود را حفظ كرده و اين امر عشق زياد به همسر و تحكيم پايه‌هاي نظام خانواده را به همراه مي‌آورد.