محبت به فرزند، به سن خاصي اختصاص ندارد و تا پايان عمر بدان نياز دارد؛ اما محبت ويژه و کامل در سال اول زندگي او بسيار مهم است.
يک سال اول زندگي کودک، دوران دلبستگي (پيوندهاي محکم عاطفي با افراد مهم زندگي) است و اگر محبت همراه با احساس امنيت برايش پديد آيد، در آينده ي او تأثير مثبت خواهد داشت. بالا رفتن توان اجتماعي، شادابي، مقاومت در حلّ مسأله به ويژه در دوران پيش دبستاني، برخي از اين آثار است.
رسول خدا(ص) فرمود: حِبُّوا الصِّبيان و ارحَمُوهُم.(1)
کودکان را دوست بداريد و به آنها مهرباني کنيد.
برخي والدين از بوسيدن فرزندان خود (به ويژه فرزندان بزرگ تر) ابا دارند؛ در حالي که اولياي الهي چنين مي کرده اند. روزي رسول گرامي اسلام(ص) يکي از فرزندانش را روي زانو نشانده او را مي بوسيد. مردي از اشراف جاهليت به حضرت عرض کرد: من 10پسر دارم و تاکنون هيچ يک را نبوسيده ام. حضرت چهر ه اش برافروخته شد و فرمود: مَن لايَرحَم لايُرحَم(2)
کسي که مهرباني نکند، به او مهرباني نخواهد شد.
باز از همان حضرت است که امر فرمود فرزندان خود را فراوان ببوسيد؛ چرا که در برابر هر بوسه، درجه اي در بهشت خواهيد داشت:
اَکثِرُوا مِن قُبُلَةِ اَولادِکُم فَإنَّ لَکُم بکُلِّ قُبُلَةٍ دَرَجَةً فِي الجَنَّةِ(3) 

پي نوشت:
1. کليني، فروع کافي، ج6، ص49 .
2. شيخ صدوق، من لايحضره الفقيه، ج4، ص380 .
3. علامه مجلسي، بحارالانوار، ج43، ص282 .
منبع:نشريه قدر،شماره 21.