دعا، زاييده عشق آدمي به محبوب ازلي و برقراري ارتباط و امکان گفتمان بيپرده با قادر مطلقي است که خالق تمامي کمالها و زيباييها است، هر چند که حاجت و گرفتاري هم در ميان نباشد.
دعا بهانهاي براي رازگويي و تجربه بسيار زيباي مواجهه وجودي با خداوند و اتصال به درياي بيکران رحمت الهي است وگرنه حاجتها بهانههايي بسيار کوچک در اين عرصه هستند. دعا با اين رويکرد ميتواند نقش اساسي در بهداشت و سلامت فرد و حتي جامعه ايفا کند. از اين منظر است که دعا و عبادت جايگاه رفيعي در ميان همه فيلسوفان، عارفان و بسياري از روانشناسان بزرگ معاصر دارد.
به قول «پاندر»، دعا والاترين شکل انرژي جهان را آزاد ميکند، يعني شما را به قدرت خداوندي که اصل و منشا شماست، متصل ميکند. وقتي اينچنين ميشود؛ دعا، شما را به حرکت درميآورد.
انرژي و نيرويي که از طريق دعا کردن به دست ميآوريم به ما کمک ميکند تا احساسات منفي درماندهکننده خود را دور بريزيم و با عزمي راسخ بر مشکلات غلبه کنيم. وقتي که تلاشها و تدبيرهاي انساني ما در حل مسايل و رسيدن به هدفهايمان به بنبست ميرسد، دعا کردن، به خدا اعتماد نمودن و مدد جستن از او همچون معجزه و امدادي غيبي ما را از انرژي مثبت پر ميکند و به دادمان ميرسد.
در کتابي که به تازگي توسط انجمن روانشناسي آمريکا به چاپ ر سيده است نوعي راهبرد معنوي را براي استفاده در مشاوره و روان درماني مطرح کردند. آنان فهرست کلي مداخلههايي را مطرح ميکنند که ميتواند در رواندرماني مطلوبتر مراجعان موثر باشد.
دعا کردن، به خدا اعتماد نمودن و مدد جستن از او همچون معجزه و امدادي غيبي ما را از انرژي مثبت پر ميکند و به دادمان ميرسد.
دعا کردن براي مراجعان و ترغيب آنان به دعا کردن، بحث در مورد مسايل الهي، استفاده از نوشتههاي کتابهاي مقدس در امور درمان، ترغيب مراجعان به بخشش و ايثار، کمک به مراجعان براي هماهنگ بودن با ارزشهاي معنوي، مشاوره با رهبران ديني و استفاده از کتابهاي درماني مذهبي، از جمله مداخلههايي است که در اين فهرست ارايه شده است.
خلاصه اينکه دعا را نبايد به نالههاي سالخوردگان ناکام يا دنياخواهان طمعورز پرتوقع و يا نيازمندان گرفتار محدود کرد، بلکه بايد از دعاي دانايان و صالحان، عارفان و مشتاقان و به ويژه دعاي جوانان سخن گفت که بسيار برتر است و عنايت و لطف خداوندي را به خود جلب ميکند. در رابطه با روش هاي تربيتي نيز ميتوان ارتباط شيوه هاي فرزند پروري را با ميزان اعتماد به خدا و ميزان آرامش افراد درک نمود . هر چه دلبستگي هاي ايمن تري را در نوع ارتباطمان با فرزندان ايجاد کنيم مي توانيم توکل بالاتري را در آنان پرورش دهيم. دلبستگي ايمن نوعي اعتماد را در افراد پديد مي آورد که آنها مي توانند اين اعتماد را به ديگر زمينه ها تعميم دهند که از جمله آن موضوع ها مي توان نوعي اعتماد به خداوند و توکل به او را ذکر نمود. وقتي دريابيد که منبع قدرتي هست که بتواند به اعتماد شما پاسخ دهد و توانايي برطرف کردن نياز هاي شما را دارا مي باشد بخش عظيمي ازآرامش را دريافت مي نماييد.
سلامت
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید