داروهاي ضد افسردگی

متخصصان اظهار مي ‌دارند كه مصرف داروهاي ضد افسردگي يکي از بهترين راه كارها براي مقابله با افسردگي است، اما بايد در نظر داشت كه ما به عنوان يك مصرف كننده، چه توقعي از اين داروها بايد داشته باشيم.

به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، واقعيت اين است که داروهاي ضد افسردگي مانند آنتي بيوتيک ‌ها نيستند که در طي چند روز، عامل بيماري زا را از بدن ريشه کن کنند. داروهاي ضد افسردگي به جاي ريشه کردن عامل بيماري، علايم آن را کاهش مي‌ دهند و در عين حال امکان دارد که بيمار حتي بعد از رهايي از علايم افسردگي، نياز به مصرف دارو داشته باشد.

انجمن روان پزشکان آمريکا توصيه مي ‌كند كه بيمار بايد 4 تا 5 ماه بعد از بهبود علايم از داروهاي ضد افسردگي استفاده کند. اين کار باعث مي ‌شود تا از احتمال بازگشت بيماري کاسته شود.

برخي از بيماران ممکن است به زمان طولاني ‌تري براي مصرف دارو احتياج داشته باشند. افسردگي مي ‌تواند در بعضي از مواقع شبيه بيماري مزمن مانند ديابت و بيماري‌ هاي قلبي باشد. در اين شرايط بيمار به يک روند درماني مداوم احتياج دارد که به آن درمان نگهدارنده گفته مي‌ شود.

بر اساس اين گزارش، طي دو دهه گذشته تعداد زيادي از داروهاي جديد ضد افسردگي روانه بازار شده‌اند که تا حدودي متفاوت از داروهاي قديمي ‌تر عمل مي ‌کنند.

يك نوع از اين داروها، بازدارنده‌هاي انتخابي باز جذب سروتونين (SSRIs) هستند. اين داروها بر روي سطح يک ماده شيميايي در مغز به نام "سروتونين" اثر مي گذارند. از انواع اين ضد افسردگي ‌ها مي توان به اس سيتالوپرام، فلووکسامين، پاروکستين و فلوکستين اشاره کرد. عوارض جانبي اين داروها معمولاً اندک و شدت آن ها کم است و شامل مشكلات معده، مشکلات خواب، مشکلات جنسي، سردرد، اضطراب و تغييرات وزني هستند.

انجمن روان پزشکان آمريکا توصيه مي ‌كند كه بيمار بايد 4 تا 5 ماه بعد از بهبود علايم بيماري از داروهاي ضد افسردگي استفاده کند. اين کار باعث مي ‌شود تا از احتمال بازگشت بيماري کاسته شود.

نوع ديگري از داروهاي ضد افسردگي، بازدارنده‌هاي باز جذب سروتونين و نوراپي نفرين (SNRIs) نام دارند.

اين داروها روي ميزان سروتونين و ماده شيميايي ديگري در مغز به نام نوراپي نفرين تأثير مي‌ گذارند و اين داروها شامل دولوکستين و ونلافاکسين هستند. عوارض جانبي اين داروها نيز معمولاً کم و شامل عوارضي مانند به هم خوردگي معده، مشکلات خواب، مشکلات جنسي، سردرد، اضطراب، سرگيجه و ضعف هستند.

نوع سوم اين داروها شامل بازدارنده هاي بازجذب نوراپي نفرين و دوپامين (NDRIs) مي‌باشند. اين داروها بر سطح اپي نفرين و دوپامين در مغز تأثير مي گذارند. از ميان اين داروها مي توان به بوپروليون اشاره کرد. عوارض اين دارو نيز کم شدت بوده و مشکلات خواب، سردرد و اضطراب را شامل مي‌ شود.

گروه چهارم سازنده‌هاي نوراپي نفرين و سروتونين (NaSSAs) هستند كه عوارض اين دسته از داروها شامل ميرتازپين عبارت از مشکلات خواب، اضطراب، اغتشاش معده و سرگيجه هستند.

اين چهار گروه جزو داروهاي جديد ضد افسردگي محسوب مي ‌شوند. از جمله اولين داروهايي که در درمان افسردگي استفاده مي ‌شوند مي ‌توان به ضد افسردگي‌ هاي تري سايکليک و بازدارنده‌هاي مونوآمين اکسيداز اشاره کرد که هر دو در تعادل شيميايي مغز موثر هستند.

متخصصان سعي مي ‌کنند از اين داروها با حداقل دوز موثر استفاده کنند، زيرا مي ‌توانند عوارض جدي و شديدي در بدن ايجاد کرده و با بقيه داروها و غذاهاي مصرفي فرد تداخل کنند. با اين وجود داروهاي ذکر شده هنوز هم در بعضي موارد افسردگي به خصوص در مواردي كه داروهاي جديد جواب نداده‌اند، تجويز مي ‌شوند.

اگر براي مدت مناسبي به دارويي اجازه داديد تا فعاليتش را انجام دهد و باز متوجه شديد که احساس خوبي نداريد، حتما با پزشک تان مشورت كنيد.

هم چنين حتما به خاطر داشته باشيد که نبايد هيچ دارويي را بدون نظر پزشک کنار بگذاريد يا تعويض كنيد. حتي اگر احساس کرديد که بيماري تان کاملاً بهبود يافته است، قطع مصرف يک دارو مي تواند مساوي با بازگشت افسردگي باشد.

در نظر داشته باشيد كه مطمئن ‌ترين راه براي يك درمان صحيح به ويژه‌ از نوع دارويي، مراجعه به متخصص است.