واقع بيني يا واقع نگري به معناي مشاهده وقايع است آن گونه که اتفاق افتاده اند، بدون آن که خود را در ورطه ي خوش بيني ساده لوحانه يا بدبيني نا به جا بيندازيم. مکمل واقع بيني، حس نيک بيني است . نيک بيني به معني توجه کردن و ديدن جنبه ي مثبت هر چيز و هر رويدادي است. اين حس يکي از عواملي است که مانع بروز تلخ کامي در زندگي مي شود.

واقع نگري (واقع بيني)
براي واقع بين شدن يا يافتن ديد درست، هرکس، نخست بايد خود را بهتر بشناسد. براي اين کار بايد نگاه را متوجه درون کنيم و آن را به دقت مورد ارزيابي قرار دهيم تا خصوصيات اخلاقي خويش، يعني نقاط ضعف و قوت شخصيت روحي _ رواني مان را بهتر بشناسيم. همين ((خصوصياتند)) که خود ما و نگرش ما را مي سازد. به طور مثال اگر نشانه هايي از بد بيني در خود يافتيم ، کوشش کنيم آن ها را رفع کنيم . بدبين جنبه هاي مثبت را نمي بيند و همين سبب مي شود که از دريچه ي عينيت و واقع بيني نگاه نکند و قضاوت هاي نادرستش فريبش دهد. خوش بيني ساده لوحانه روي ديگر همين سکه است . خوش بين ساده لوح در ابر ها زندگي مي کند و اغلب از کنار واقعيت ها مي گذرد. گذشته از اين ها ، برخي عوامل ديگر که مانع واقع بيني است عبارتند از: پيش داوري و پيش فرض هاي جزمي، چه علمي، چه مذهبي و غيره که قضاوت شخص و ديدگاهش را تحت تاثير قرار مي دهند و مانع از واقع بيني او مي شوند.

نيک بيني
نيک بيني آن است که انسان در هر چيز و رويدادي، حتي آن هايي که به نظرش ناخوشايند و يا بد مي آيد، همواره جنبه خوب و يا نکته ي مثبت آن را هم بيابد. (رسول خدا و يارانشان در حال گذر از شهري به شهر ديگر بودند. در راه به لاشه سگي بر مي خورند، همه ياران دهان و بيني خود را گرفتند و از بوي بد حيوان ناليدند. در همان حال پيامبر خدا از دندان هاي سفيد سگ تعريف کردند. اين نوع برخورد پيامبر تعجب ياران را برانگيخت. اما دوست من بي شک اين نوع رفتار پيامبر نيک بين بودن را به ما درس مي دهد. در بعضي کُتب اين داستان به حضرت مسيح (ع) بيان شده.