کلمه " « تبارک »" را دو جور می‏شود معنی کرد، یکی اینکه افزون‏ است خیر و برکت خداوند، یعنی خداوند که منبع همه خیرات و برکات است‏ فزون در فزون است خیرات و برکات او. این در صورتی است که ما فعل‏ ماضی را به همان صورت فعل ماضی معنی کنیم.

ولی احتمال دیگری در معنی این جمله هست که نزدیک به معنی اول است و آن اینکه جنبه شعاری پیدا می‏کند نه جنبه خبری: " « تبارک الذی بیده‏ الملک »" فزون باد خیر و برکت آن کسی که تمام سلطه‏ ها و قدرتها در اختیار اوست. حال چه " افزون است " بگیریم چه " فزون باد ". فزون‏ باد معنایش دعا نیست که بگویید دعا در حق خدا معنی ندارد. جمله‏های‏ انشائی گاهی جنبه شعاری دارد، مثل اینکه خود خداوند در قرآن می‏فرماید: « تبارک الله احسن الخالقین »(مومنون / 14 ). این تبارک هم به احتمال قوی همین‏طور است. وقتی که ما می‏گوییم فزون باد، یعنی وقتی به صورت شعار یک چیزی را ذکر می‏کنیم درواقع احساسات خودمان را درباره آن بیان می‏کنیم.

پس خلاصه معنی آیه توحید افعالی است: زمام تمام قدرتها دراختیار اوست. قهرا هیچ خیری به هیچ موجودی نمی‏رسد مگر اینکه به اراده و مشیت‏ او و به دست اوست. پس فزون در فزون است (یا فزون باد)خیرات و برکاتی که از ناحیه ذات حق به موجودات می‏رسد.