برای‏ دسته اول امکان انجام یک عمل مقبول عند الله نیست ولی برای دسته دوم‏ هست . این دسته ممکن است با شرایطی به بهشت بروند ، ولی برای دسته اول‏ ممکن نیست .

به نظر می‏رسد فلسفه اینکه اسلام میان مشرکان و اهل کتاب (پیروان ادیان الهی غیر از اسلام) در همزیستی تفاوت قائل است. مشرک را تحمل نمی‏کند ولی اهل کتاب را تحمل‏ می‏کند؛ مشرک را مجبور به ترک عقیده می‏کند، ولی اهل کتاب را مجبور به‏ ترک عقیده نمی‏کند.

همین است که مشرک یا منکر خدا به واسطه شرک و انکار، باب نجات را برای ابد به روی خود بسته است و در شرایطی است که خود را از عبور از طبیعت مادی و صعود به ملکوت و بهشت جاویدان برای همیشه محروم کرده است؛ ولی اهل کتاب در شرایطی هستند که می‏توانند ولو به‏ طور ناقص عمل صالح انجام دهند و با شرایطی نتیجه آن را بیابند.

قرآن کریم خطاب به اهل کتاب می‏فرماید:

تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم ان لا نعبد الا الله و لا نشرک به‏ شیئا و لا یتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله( آل عمران / 64)

''ترجمه: بیایید به سوی یک کلمه و یک عقیده مشترک میان ما و شما ، و آن‏ اینکه جز خدا چیزی را نپرستیم و چیزی را شریک خداوند قرار ندهیم ، و بعضی از ما بعضی دیگر را مطاع و ارباب خود نشمارد.''

قرآن کریم با اهل کتاب چنین صلائی داده است ولی هرگز با مشرکان و منکران، چنین صلائی نداده و نمی‏دهد .