آری، نفس را باید تربیت کرد به ریاضات شرعیه، تا رام گردد و در صراط مستقیم به نور خدا منور شود؛ و گرنه همینکه به اضطرار برسد ایمان می آورد و اقرار و اعتراف میکند و توبه و ناله و زاری سرمیدهد و بنا بر صلاح و رشاد میگذارد، ولی همینکه حال اضطرار به پایان رسید چون فنر بسته و مهار شده ای که مهارش باز شود و ضامنش در رود، با یک جستن بسوی همان حالت عادی و پرش به سمت همان ملکات و اخلاق و رفتار، جستن نموده و در عالم ملکات مکتسبه خود قرار میگیرد و دفن میشود؛ آنجا قبر او و مضجع اوست. «فلمآ أنجـهم إذا هم یبغون فی الارض بغیر الحق یـ´أیـها الناس إنما بغیکم علی أنفسکم متـع الحیوة الدنیا ثم إلینا مرجعکم فننبئکم بما کنتم تعملون؛ و چون ما اقیانوس را آرام نمودیم و طوفان را برداشتیم و موج های متراکم آرام شد و آنان را به ساحل امن رسانیدیم، باز آنان به دنبال ستم و تجاوز میروند و در زمین خدا بدون حق و مجوزی عدوان می کنند. ای مردم! بدانید که این ستمی که روا میدارید، عکس العمل آن به خود شما برمیگردد و در حقیقت به خود ستم نموده اید، و این عملی را که برای نفع خود انجام میدهید و از راه ستم و تجاوز به دیگران است، نفع شما نیست بلکه عین ستمی است که به خود روا داشته اید؛ چند روزی به عنوان تمتع از زندگی حیوانی پست در این دنیا متمتع میگردید و سپس رجوع و بازگشت شما بسوی ماست؛ و از اعمالی که انجام داده اید بطور کامل شما را آگاه و متنبه خواهیم کرد» (آیه 23 از سوره یونس).
آری خدا به کسی ظلم نمی کند، و این پاداش ظلمی است که مردم با دست خود بر خود می کنند «و ما ظلمهم الله ولـکن کانوا أنفسهم یظلمون؛ خداوند به آنان ستم نکرد، بلکه آنها به خویشتن ستم می کردند» ( آیه 33 از سوره نحل ).
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید