روابط بین عروس و داماد با خانواده همسر از دیرباز در فرهنگ ایرانی و حتی در فرهنگ های دیگر مسئله ای قابل اهمیت بوده است. زن و مرد حتی با بیشترین تناسب پس از ازدواج با اختلاف نظرات و سلایق مختلفی روبرو می شوند. هر چه هم که ارزش ها و رسوم و خانواده مشابه هم باشند، زندگی در زیر یک سقف آنها را با ریزه کاری ها و موضوع های ریز و درشت فراوانی روبرو می کند که اگر توان سازگاری و اغماض و گذشت در طرفین وجود نداشته باشد هر یک از این مسائل به غوغا و جنجالی پایان ناپذیر مبدل خواهد شد. یکی از این مسائل پر اهمیت و فراگیر رابطه با خانواده همسر است و در مقابل روابط پدر و مادر با همسر فرزندشان.

مسلماً پدران و مادران نمی توانند انتظار داشته باشند که رفتار عروس و یا داماد آنها و چه بسا فرزندشان کاملاً مطابق باخواست ها و امیالشان باشد. دختر و پسری که در اوج جوانی و شاید با تجاربی نه به اندازه والدین وارد زندگی جدید و شرایط متنوعی نسبت به دوران قبل شده اند آرزوهای فراوانی را دنبال می کنند و دنیایی شیرین را در نظر خود متصور می شوند.

اگر شما احساس می کنید که برای کسب استقلال فرزند و ارتقاء پله به پله آنها لازم است حمایت خود را دریغ نکنید و همراهشان باشید ،مستلزم آن است که این امر بدون منت و همراه با پوشش باشد تا به روحیات آنها آسیب نرساند.

 لذا این موضوع طبیعی و مسلم است که مهارت و رشد و زمینه کافی را برای رویارویی با بسیاری مسائل ندارند لذا این مطلب دلیل بر آن نیست که در همه مواقع پدر و مادر وظیفه خود بدانند که با انگیزه  کمک و حمایت راهنمای آنها در همه مسائل باشند. جوان نیاز به تجربه کردن دارد و والدین وظیفه دارند که عرصه را برای این امر گسترده سازند و سینه خود را در قبال بی تجربگی ها وسعت دهند. اگر هم نیاز می بینند که در حیطه هایی تجارب ارزنده خود را منتقل سازند این کار را به صورت غیرمستقیم انجام دهند. به عنوان مثال می توان شرح مسئولیت های خود را برای فرزندان ارائه دهند تا جوان از طریق یادگیری به مسئولیت های خود پی ببرد.

از دیگر شیوه های مناسب در زمینه رفتار با عروس و داماد می تواند عدم حساسیت در مورد خواسته ها و امیال باشد. ضمن اینکه آنها از خواسته شما مطلعند دیگر نیازی به حساسیت نشان دادن در قبال این خواسته ها نیست گاه بی تفاوتی می تواند نتایج بسیار مفیدی را در برداشته باشد و البته استقبال از توجه آنان به این انتظارات و تشویق رفتارهای مذکور می تواند بسیار اثر بخش باشد.

 مسلماً خاطر فرزند خیلی عزیزتر از همسر اوست. اما در جهت تدبیرهای لازم و سیاست های ایجاد محبت، ضروری است  تا گاه روی محبت و حمایت را به سوی عروس یا داماد معطوف نمود و نیازها وخواست های آنها را مدنظر داشت.


و اما پدران و مادرانی که مسئولیت تأمین زندگی خانوادگی فرزندتان را برعهده دارید. بازگو کردن این امر به صورت مستمر  یا گاه گاه صرفاً اعتماد به نفس آنها را سرکوب نموده و شاید توان آنها را برای بازیابی استقلال کاهش می دهد. اگر شما احساس می کنید که برای کسب استقلال فرزند و ارتقاء پله به پله آنها لازم است حمایت خود را دریغ نکنید و همراهشان باشید ،مستلزم آن است که این امر بدون منت و همراه با پوشش باشد تا به روحیات آنها آسیب نرساند.


ما در مقالات مختلف سعی کردیم نکاتی مفید را در رابطه عروس و مادرشوهر در خطاب به عروس های محترم ارائه دهیم و در این متن نکاتی را به بزرگواران عزیز، امیدهای معزز محترم زندگی، پدران و مادران شوهر و والدین زن یادآور شویم.