اصولاً در هر زندگي عشق و محبت از ستونهاي اصلي نظام خانواده است که در بعضي خانواده ها بعد از مدتي از زمان ازدواج دچار مسائل و مشکلاتي مي شود که اگر به آن توجه اساسي نشود به مرور باعث از هم پاشيدن زندگي خانوادگي مي شود.
عدم کاربرد کلمات منفي:
در زندگي اموري هم چون طعنه زدن، تحقير کردن، مقايسه زن و شوهر با ديگران جو شاد و صميمي خانواده را به کانون خصومت و دشمني تبديل مي کند.
ابراز محبت به يکديگر:
از عواملي که شادي و علاقه زوجين را بيشتر مي کند ابراز علاقه به يکديگر است که اين کار نبايد ويژه دوران نامزدي و اوايل زندگي باشد.
توجه دقيق عاشقانه به همديگر:
زن و شوهر با توجه دقيق به حرفها و نگاه هاي طرف مقابل به او نشان مي دهند که واقعاً به او علاقمند هستند که گاهي زن و شوهر حتي فرصتي نمي گذارند تا حرف طرف مقابل را گوش دهند تا اينکه او را درک کنند.
به جاي متهم کردن بايد سؤال پرسيد:
زوجين بايد به جاي پيش داوري و طرح مسائل اختلاف برانگيز از يکديگر سؤال کنند که به چه علت اين کار را کردي و در اين موقع پاسخ طرف مقابل نه تنها ما را از شک خارج مي کند بلکه به راحتي مشکلي که به علت درک اشتباه ما به يک موضوع بغرنج تبديل مي شد ديگر حل شده است.
عدم طرح مسائل خانوادگي در نزد ديگران:
زن و شوهر بايد اين را بپذيرند که يک خانواده تشکيل داده اند و خودشان در حل مسائل خانه آگاهتر از هر کسي هستند و پدر و مادر آنها چون در منزل آنها نيستند شايد با درک غلط خود آن مسائل را نه تنها حل نکرده بلکه آن موضوع را حاد و پيچيده تر مي کنند و در اين ميان همسرمان نيز ديگر رابطه صميمي با ما برقرار نمي کند.
با لجبازي اشتباه همسرتان را تلافي نکنيد:
گاهي يکي از زوجين به علت عدم درک و تجربه کافي کار اشتباهي را مرتکب مي شود در اين ميان اگر با لجبازي در صدد انتقام گرفتن باشيم و اين اشتباهات را به ديگران بگوييم زندگي خود را به دست خود تباه کرده ايم.
يادآوري خاطرات شاد دوران زندگي:
بايد زوجين گاهي خاطرات خوبي که از دوران نامزدي و اوايل زندگي داشته اند را به همديگر بگويند تا تازه بودن رابطه آنها را تداوم بخشد و تکرار آن جو خانواده را گرم کند.
صبر و حوصله در برخورد با مسائل:
بارها پيش آمده که يکي از زوجين در مقابل بعضي از مسائل ناخوشايند همسرش سکوت کرده و بعداً با صبر و حوصله و عدم شتاب آن مسائل را با همسرش مطرح و حل کرده. اين گذشت باعث شرمنده شدن طرف مقابل شده است و سعي کرده با مهرباني با همسرش آن خوبي را جبران کند.
تنوع داشتن در زندگي:
اکثر زنان خانه دار چون بيشتر اوقات در خانه هستند زندگي برايشان يکنواخت و خسته کننده مي شود و اين جا وظيفه مرد است که با اندکي تفريح و مهماني و يا ديگر برنامه ها آن خستگي و بي حوصلگي را از وجود زن و فرزند خارج کند و در اين مواقع مرد بايد خود را جاي همسرش بگذارد که اگر يک روز (مثل ايام تعطيل) سر کار نباشد و در منزل باشد چه کسالت و خستگي برايش ايجاد مي شود.
عدم وجود قانون خشک و زياد در محيط خانه:
زوجيني که انعطاف پذير بوده و نمي خواهند حرف حرف خودشان باشد و چشم پوشي و نرمش نسبت به هم دارند بيشتر مي توانند کانون گرم خانواده را مستحکم تر کنند و آن را از مشکلات و ناراحتي ها حفظ کنند.
درک صحيح زن و شوهر از يکديگر:
زوجين به اين مسئله بايد توجه کنند که هيچ انساني خصوصيات عاطفي و جسمي و عقلاني يکساني با ديگري ندارد. زن و شوهر مي توانند با درک صحيح اين موضوع از طرح مسائل مثل اين که مي خواهم تو هم مثل من باشي و يا مثل برادر و خواهرم باشي و مثل من فکر کني خودداري کنند و همديگر را با تمام احساسات و خصوصيات منحصر به فرد مورد پذيرش قرار دهند.