شهرستاني از متكلمين و فلاسه قرن ششم هجري است. در 479 ه ق در «شهرستانه» خراسان متولد و در 548 ه ق در موطنش سر به خاك مي گذارد اثر الملل و النحل است. به تعبيري مي توان آن را تاريخ دين و فلسفه ناميد. او در اين كتاب به تشريح آرا فلاسفه يونان و اسلام و انديشه هاي ديني عرب جاهليت و هند و ايران باستان و صابئني مي پردازد بخش مربوط به صابئين، تحت عنوان «صابيان»، از مهمترين مباحث كتاب شهرستاني است
ادامه مطلببه رغم اين که بحث در مورد صابئين، بحث تازه اي نيست و سابقه تحقيق کلاسيک پيرامون آنان به قرن هفدهم ميلادي مي رسد، اما آن چه پس از يک بررسي اجمالي در اين باره به نظر مي رسد، تشتت آرا و سردرگمي محققين قديم و جديد است. مانع عمده در راه تحقيق پيرامون اين موضوع، کمبود منابع و اطلاعات و نيز مغشوش بودن اطلاعات موجود مي باشد
ادامه مطلبآيين بودايى در منابع اسلامى به نام هاى گوناگونى خوانده شده است، اما ظاهراً اين آيين بيش از همه به چهار عنوان نزد مسلمانان نامبردار بوده است; مذهب صابئين ، مذهب حنفا ، شكمانيون و سُمنيه يا شُمنيه. در مقاله پيش رو ، نگارنده پس از ذكر نمونه هايى چند در رابطه با مدعاى فوق ، مستقلا به بررسى فرقه سمنيه يا شمنيه، كه ظاهراً معروف ترين عنوان براى بودايى ها در جهان اسلام بوده است ، مى پردازد.
ادامه مطلبآيين بودايى در منابع اسلامى به نام هاى گوناگونى خوانده شده است، اما ظاهراً اين آيين بيش از همه به چهار عنوان نزد مسلمانان نامبردار بوده است; مذهب صابئين ، مذهب حنفا ، شكمانيون و سُمنيه يا شُمنيه. در مقاله پيش رو ، نگارنده پس از ذكر نمونه هايى چند در رابطه با مدعاى فوق ، مستقلا به بررسى فرقه سمنيه يا شمنيه، كه ظاهراً معروف ترين عنوان براى بودايى ها در جهان اسلام بوده است ، مى پردازد.
ادامه مطلبقبل از پرداختن به اعتقادات صابئين، بهتر است نگاه اجمالي به زمان و مكان ومؤسس اين آئين داشته باشيم. گرچه در اين رابطه، اقوال متفاوت است امّا براي شناخت اجمالي به يكي از آنها اشاره كنيم:
ادامه مطلبپاسخ: در قرآن سه بار از صابئين نام برده شده است.[1]راغب اصفهاني مي‌گويد:«صبي از نظر لغت به معناي ميل است و چون صابئين از دين حنيف و آسماني خويش به انحراف و شرك ميل كردند، صابئين ناميده شدند.[2] برخي هم گفته‌اند: كه اصل صابئين «صابعين» و به معناي «مُغتسلين» و غسل تعميد كنندگان بوده است. و از آنجا كه فرقة صابئين، داراي سنّت غسل تعميد بوده‌اند. اين نام بر آنها نهاده شده است.[3]
ادامه مطلبدر قرآن سه بار از صابئين نام برده شده است.[1]راغب اصفهاني مي‌گويد:«صبي از نظر لغت به معناي ميل است و چون صابئين از دين حنيف و آسماني خويش به انحراف و شرك ميل كردند، صابئين ناميده شدند.[2] برخي هم گفته‌اند: كه اصل صابئين «صابعين» و به معناي «مُغتسلين» و غسل تعميد كنندگان بوده است. و از آنجا كه فرقة صابئين، داراي سنّت غسل تعميد بوده‌اند. اين نام بر آنها نهاده شده است.[3]
ادامه مطلبصابئين نام فرقه اي ديني است که نام هاي ديگر آن صابة البطائح، ماندايي، مغتسله ناصوري است. اين قوم امروز به نام صُبه ناميده مي شود. دين صابئي به شکل فعلي و در قرون بعد از قرن دوم ميلادي نوعي از گنوستيک (عرفان مسيحي) بود.[1] در مورد کلمه صابئين اقوال مختلفي ذکر شده لکن آن چه به واقع نزديک تر است، اين است که اين کلمه لغت آرامي مي باشد و از ريشه لفظي صَبا که به معني خود شستن و در آب فرو بردن و تعميد کردن با آب مي باشد، اخذ شده است.[2]
ادامه مطلببا توجه به اهميت و نقش آب در اجراي مراسم مذهبي صابئين مندايي زندگي در سواحل رودخانه ها در واقع برگزيدن عملي ترين و كوتاهترين راه ممكن براي ادامه حيات ديني اين اقليّت مذهبي است.
ادامه مطلبقبل از آنكه در مورد فرقه هاي متعدد اين آئين كهن، مطالبي بيان شود، خالي از فايده نخواهد بود كه در قرآن كريم موارد اين واژه را جستجو نمائيم. در سه آيه از قرآن كريم از صابئين نام برده شده كه در دو جاي آن در كنار نصارا و يهود و در يك جاي آن در كنار نصارا، يهود، مجوس و كسانيكه شرك ورزيدند، ذكر شده است.[1] كه همين آيات به انضمام برخي اخبار، زمينة بحث و گفتگوي بسيار فقها، در مورد اهل كتاب بودن صابئون و يا عدم اهل كتاب بودن آنها شده است كه فعلاً مجال بحث ندارد، آنچه اجمالاً گفتني است اين است كه در اصل اعتقادات صابئين ابهام هاي بسياري وجود دارد كه بايد به كتابهاي مفصل مراجعه شود.
ادامه مطلب
دين بودا برخاسته از آموزش هاي سيدارتا گوتاما است كه 535 سال پيش از ميلاد به ظهور رسيد و بودا نام گرفت .
بودايي‌ها به اصل تناسخ روح و چرخه حيات معتقدند، بدين صورت که هر کس روند تولد، زندگي و مرگ را مي‌پيمايد
